ေျပာေနၾကတဲ့စကားလံုးေတြၾကား
တစ္ခြန္းစ၊ ႏွစ္ခြန္းစ ေရာက္သြားမိတဲ့ မင္းရဲ႕အေၾကာင္း
ငါ နာက်င္မိတုန္း၊ ခံစားရတုန္း။
ဒီတစ္ေနဝင္သြားရင္......
ၾကယ္စင္ေတြ ေရာက္ရွိခ်ိန္က်... ...
နံနက္ခင္းေလးမွာမ်ား... .... ....
... .... ..... ......
မင္းပံုရိပ္ေလး ျပန္ျမင္ခြင့္ရလိမ့္မယ္
စတဲ့ စတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြ
မေသခ်ာဘူး ....
ငါသိပါတယ္ .... ။
ေျပာခ်င္တဲ့စကားလံုးမ်ားစြာထဲမွာ
ငါ တိတ္ဆိတ္ခဲ့ရဖူးတယ္
ေျပာမထြက္ေတာ့လို႕၊ မေျပာသင့္ေတာ့လို႕ပါ ...
ရႈံးနိမ့္မႈ႕ၾကား နားခိုရတာ
ငါ့ကုသိုလ္ပဲ ဆိုရမလား.....
အဆံုးစြန္ထိ နားလည္ေပးလိုက္ေတာ့
ငါ့အတြက္... အခ်စ္ဆိုတာ...
မ်ိဳသိပ္ျခင္းေတြနဲ႕အတူ ....
.... စြန္႕လႊတ္ဖို႕ပဲ ...
.... ေက်ာခုိင္းဖို႕ပဲ ...
ငါ့ႏွလံုးသားကို မင္းျမင္တတ္ခဲ့ရင္
ႏႈတ္ဆက္ၾကတဲ့ အဲဒီညေနခင္းမွာ
ငါ နာက်င္ေနခဲ့တာ မင္းသိမွာပါ ။
