ေသရမွာထက္ ေၾကာက္မိတယ္.....

သိုးေဆာင္းဘာသာစကားမွ ေဝါဟာရတစ္လံုးက ခုတေလာ ေခါင္းထဲတြင္စိုးမိုးေနသည္။ Update ဟူေသာစကားလံုး။

ယခင္ကတည္းက ထိုေဝါဟာရ ရွိခဲ့ပါသည္။ သတင္းေခတ္သို႕ေရာက္လာၿပီး ကြန္ပ်ဴတာမ်ား တြင္က်ယ္လာေသာအခါ ထိုေဝါဟာရကို ပိုမိုအသံုးမ်ားလာသည္။

Update သည္ ရက္စြဲမီေအာင္ ျပဳလုပ္ယူသည္ ဟူေသာ အနက္ရင္းရွိသည္။ သူ႕ဆက္က်င္ဘက္ ေဝါဟာရမွာ out dated ျဖစ္သည္။ အနက္အဓိပၸာယ္မွာ“ရက္လြန္၊ ေခတ္ေဆြး”ဟူေသာ သေဘာကိုေဆာင္သည္။ ျမန္မာတခ်ိဳ႕ပင္ ယင္းကို
“ဒိတ္ေအာက္ေနၿပီ” ဟု ၾကားၫွပ္သံုးစြဲသည္အထိ ထုိစကားလံုးက တြင္က်ယ္ေနပါၿပီ။

ဆိုေတာ့ update သည္ ေခတ္ႏွင့္ရင္ေပါင္တန္းေအာင္ လုပ္ယူ သည္ဟူေသာ အနက္ကိုရလာသည္။ ျမန္မာစာအဖြဲ႕က ထုတ္ေဝေသာ အဂၤလိပ္-ျမန္မာ အဘိဓာန္တြင္လည္း ေခတ္ႏွင့္အညီ မြမ္းမံသည္ ဟု အနက္ဖြင့္ေပးထားပါသည္။

ဆိုၾကပါစို႕ ဆရာယုဒႆန္၏ ျမန္မာ-အဂၤလိပ္ အဘိဓာန္သည္ ယခုေခတ္တြင္ အသံုးမဝင္လွေတာ့။ ၁၉ ရာစုေႏွာင္းပိုင္းတြင္ ျပဳစုခဲ့ေသာ အဘိဓာန္ကို ေႏွာင္းလူတို႕က ေခတ္မီေအာင္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း မြမ္းမံ မယူခဲ့ၾကေသာေၾကာင့္ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ ၂၀ ခန္႕ထိ ထိုအဘိဓာန္ကို မရွိသံုးအျဖစ္ျဖင့္သာ ႀကိတ္မွိတ္ သံုးေနခဲ့ရသည္။

ယခုအခါတြင္မူ ျမန္မာစာအဖြဲ႕က ထုတ္ေဝလိုက္ေသာ ျမန္မာ-အဂၤလိပ္ အဘိဓာန္ႀကီး ေပၚလာခဲ့ေလၿပီ။ ထိုအဘိဓာန္ကို ၁၉၉၃ ခုႏွစ္တြင္ ထုတ္ေဝခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ယခုထက္တိုင္ေတာ့ ေခတ္မီေနဆဲဟု ေျပာႏိုင္ေသးသည္။ သို႕ရာတြင္ ထိုအဘိဓာန္ထဲသို႕ ေဝါဟာရသစ္မ်ား ျဖည့္စြက္ေပးရန္ လိုလာေပၿပီ။

၁၉၉၃ ခုႏွစ္ထုတ္တြင္ ဆင္ဆာ၊ ဆင္ဒီကိတ္ အစရွိေသာ ျမန္မာသံဖလွယ္ကာ တြင္က်ယ္စြာသံုးေနေသာ ေဝါဟာရမ်ားပါသည္။ သို႕ရာတြင္ ဆယ္လူလာဖုန္း ဆိုတာ မပါေသး။ ယခုႏွစ္မ်ားမွာပင္လွ်င္ ဆယ္လူလာဖုန္း၊ ျခင္းဖုန္း ဟူေသာ ေဝါဟာရသစ္မ်ားသည္ ေန႕စဥ္ လူမႈဘဝထဲတြင္ အသစ္အသစ္ ေပၚလ်က္ရွိသည္။ ထိုေဝါဟာရမ်ားကိုပါ ျဖည့္စြက္ေပးႏိုင္ပါမွ ေခတ္ႏွင့္ရင္ေပါင္တန္းႏိုင္မည္။ ယင္းကို update လုပ္သည္ဟု ေျပာၾကပါသည္။

အလားတူပင္ စာရင္းဇယား၊ ကိန္းဂဏန္း၊ စာအုပ္စာတန္းတခ်ိဳ႕ကိုလည္း update လုပ္ဖို႕လိုသည္။ တျခားမေျပာႏွင့္ အိမ္သံုးစရိတ္၊ ဝင္ေငြ ထြက္ေငြစာရင္းပင္ မႏွစ္ကႏွင့္ သည္ႏွစ္ ဘယ္လိုနည္းႏွင့္မွ တူစရာအေၾကာင္းမရွိေခ်။

ရက္စြဲမီေအာင္ လုပ္သည္ဟု အနက္ရင္းမွ ပြားလာကာ ေခတ္မီေအာင္ မြမ္းမံသည္ ဟူေသာစကားလံုး update ကလူသားမ်ား၏ အသိဥာဏ္၊ အစြဲႏွင့္ အယူအဆမ်ားကို ျခယ္လွယ္ေနပံု ကား ေျပာမဆံုးေပါင္ ေတာသံုးေထာင္။

တစ္ခ်ိန္က လူမမာကို ႏြားႏို္႕ေသာက္ရန္ ဆရာဝန္မ်ားက တြင္တြင္ၫႊန္ၾကားဖူးသည္။ ယခုအခါ ႏြားႏို႕တြင္ ကိုယ္ခႏၶာအတြက္ ေဘးျဖစ္ေစႏိုင္ေသာ ကိုလက္စေရာဓါတ္ေတြ ပါဝင္ေနသျဖင့္ ဆရာဝန္ေတြက ႏြားႏို႕ေသာက္ရန္ မၫႊန္ၾကားၾကေတာ့။ အလားတူပင္ လြန္ခဲ့ေသာ ဆယ္ႏွစ္ေလာက္ထိ ေဆးထိုးလွ်င္ ေရာဂါျမန္ျမန္ေပ်ာက္သည္ဟု လူတိုင္း လိုလိုစြဲေနၾကသည္။ ယခုေခတ္တြင္ မလိုအပ္ဘဲ ေဆးမထိုးသင့္ဟူေသာ အသိကို ရလာၾကၿပီ။

တစ္ေခတ္ဆီက အမ်ိဳးေကာင္းသမီးမ်ားသည္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထဲသို႕ ဝန္ရန္ လံုးဝ မဝံ့ရဲခဲ့ၾက။ ယခုေခတ္တြင္ အမ်ိဳးသမီးေတြ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ရမွာ ဝန္မေလးၾကေတာ့။ ယခင္က လက္ႏွိပ္စက္ သင္တန္းေတြ ပလူပ်ံေနခဲ့ဖူးသည္၊ အခုေခတ္က်ေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာ သင္လာၾကသည္။ တစ္ေခတ္က မိန္းကေလးပဲ ေသစာရွင္စာေလာက္တက္ရင္ ေတာ္ေရာေပ့ါဟု အမ်ားစုက ေအာက္ေမ့ခဲ့ၾကသည္။ အခုေခတ္မွာေတာ့ ဌာနအဖြဲ႕အစည္းစံုမွာ ေယာက်္ားေလးဝန္ထမ္းအင္အားထက္ မိန္းကေလးအင္အားက ပိုမ်ားတာေတြပင္ ရွိေနၿပီ။

ထိုအခါ လက္ရွိအေျခအေနႏွင့္ ရင္ေပါင္တန္းႏိုင္ေအာင္ update လုပ္ျခင္းသည္ ရွင္ေနေသာ လူ႕ဘဝ၏ လိုအပ္ခ်က္ျဖစ္ေနသည္။

ဟုတ္သည္။ လူသည္ အသက္ရွင္ေနသည္။ ရွင္ေနသမွ် ေျပာင္းလဲေနေသာ ပတ္ဝန္းက်င္ထဲတြင္ ေနၾကစၿမဲျဖစ္သည္။ ပတ္ဝန္းက်င္ႏွင့္ လိုက္ေလ်ာညီေထြျဖစ္ေအာင္၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ ေခတ္ႏွင့္ လိုက္ေလ်ာညီေထြျဖစ္ေအာင္ ေနႏိုင္ေရးအတြက္ အရာရာကို ေခတ္ႏွင့္ ၫွိယူၾကရသည္။

ထိုအရာရာဆိုသည့္အထဲတြင္ လူတစ္ဦးခ်င္းစီ၏ အသိဥာဏ္၊ အစြဲႏွင့္ အယူအဆလည္း ပါသည္။ ရွင္ေနသမွ် ကာလပတ္လံုး (ဝါ) မေသမခ်င္း အသိဥာဏ္ကို ေခတ္ႏွင့္အညီ မြမ္းမံႏိုင္ပါမွ တန္ကာက်မည္။ ေသလြန္သြားမွသာ လူတစ္ေယာက္အေနျဖင့္ ထိုတစ္ဘဝတာ အတြက္ update လုပ္စရာမလိုေတာ့တာ ျဖစ္ေပမည္။

သို႕ရာတြင္ လူတိုင္းလူတိုင္းက ထုိသို႕မိမိကိုယ္ကို ေခတ္မီေအာင္ မြမ္းမံေလ့မရွိၾကသည္ကား အမွန္ပင္။ တခ်ိဳ႕ကလည္း ထိုသို႕ မြမ္းမံယူရေကာင္းမွန္း မသိ။ တစ္ခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာဆို ကိုယ္ကိုတိုင္ရဲ႕အယူအဆေတြက ထိပ္ဆံုးက ပါေနေသးသည္။ တစ္ခါတစ္ေလ သူမ်ားေတြ ရိုးရိုးစင္းစင္းေလး ေတြးသြားတဲ့ေနရာမ်ိဳးမွာ ကိုယ့္အတြက္က်ေတာ့ ခက္ခဲလြန္းေနတတ္တယ္။ ဒီအယူအဆကို လက္ခံလိုက္ဖို႕ ကိုယ့္အတြက္ ေတာ္ေတာ္ေလးကို မလြယ္ကူတာ ႀကံဳလာရတယ္။ ကိုယ့္အေတြးအေခၚေတြကပဲ update လုပ္ဖို႕ လိုအပ္ေနလို႕မ်ားလား ၊ ကိုယ့္ရဲ႕ အစြဲေတြ၊ အတၱေတြကပဲ ေခတ္လြန္ေနေလၿပီလား... ။

ရွင္လွ်က္ႏွင့္ ေသသည္ ဆိုတာ ဘဝမွာ စဥ္းစားေတြးေခၚမႈနဲ႕ ဦးေဏွာက္ရင့္က်က္မႈႏႈန္း ေႏွးေကြးရပ္တန္႕ေနသည္မ်ိဳးလား ဟုေတြးေနမိပါသည္။ အသက္ရွင္ေနပါလ်က္ႏွင့္ အသိဥာဏ္၊ အေတြးအျမင္မ်ား ေသေနျခင္းအား ရွင္လ်က္ေသသည္ဟုသာ ေခၚဆိုအပ္သည္ဟု ထင္ပါသည္။

ေသျခင္းတရားကို စဥ္းစားဖူးသလို ေသလိုက္ရမွာကိုလည္း သိပ္ေတာ့ အေၾကာက္ႀကီးမဟုတ္ပါ။ သို႕ေသာ္ ရွင္လ်က္ႏွင့္ ေသသြားမွာကိုေတာ့ လြန္စြာ ေၾကာက္လွပါသည္။