ten things I hate about myself..

ကိုအိကု (idulize) တဂ္လိုက္တဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကုိ မုန္းတဲ့ ၁၀ ခ်က္ပါ။
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ၾကည့္ရမတာေတြကို ေျပာျပပါေတာ့မယ္ ...

၁ ။ ။ သံသယႀကီးလြန္းတာ
၂ ။ ။ ေခါင္းမာတတ္တာ
၃ ။ ။ အားနာတတ္တာ
၄ ။ ။ အစြဲအလမ္းႀကီးတာ
၅ ။ ။ ခံစားနာက်င္တတ္တာ
၆ ။ ။ ဒဏ္ရာေတြကို မေမ့တက္တာ
၇ ။ ။ အူေၾကာင္ေၾကာင္ႏိုင္တာ
၈ ။ ။ ကိုယ္မွန္တယ္ထင္ရင္ ဘာမွရွင္းျပမေနပဲ ဇြတ္လုပ္တတ္တာ
၉ ။ ။ ဘယ္တစ္ခုမွ ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ မတတ္ကၽြမ္းတာ
၁၀ ။ ။ အေရးႀကီးၿပီဆိုရင္ ေျပာစရာစကားေပ်ာက္သြားတတ္တာ

ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဒီေလာက္ၾကည့္မရျဖစ္ေနမွန္း ခုမွ သိတယ္။
သူမ်ားေတြဆို ဘယ္ေလာက္အျမင္ကတ္ေနလိမ့္မလဲေနာ္.... :P

တစ္ေန႕ဘယ္ေလာက္ရလိုက္လဲ.. ?

တစ္ေန႕ဘယ္ေလာက္ရလိုက္လဲတဲ့ အကိုသိခၤက တဂ္ထားတာၾကာၿပီ အေႀကြးကို ခုမွဆပ္လိုက္ရတာ ေတာင္းပန္ပါတယ္ အကိုေရ။
ဒီေန႕တစ္ေန႕စာကိုပဲ ေရးလိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္... ဒါေတာင္ ကုသိုလ္ကိုမနည္းရွာႀကံထားရတာ အကိုေျပာသလို နာမည္ပ်က္မွာ စိုးလို႕ေလ ဟီးဟီး..။

မနက္မိုးလင္းေတာ့ မ်က္ႏွာသစ္၊ သြားတိုက္ေရခ်ိဳးေပါ့။ မ်က္ႏွာသစ္၊ သြားတိုက္လုပ္ေနရင္းနဲ႕ စိတ္ထဲကေန ဘုရားစာရြတ္တတ္တာကေတာ့ အက်င့္ရွိပါတယ္။

ၿပီးရင္ ေမေမ ဘုရားဆြမ္းေတာ္ကပ္ဖို႕၊ ေသာက္ေတာ္ေရ ကပ္ဖို႕ ဝိုင္းလုပ္ေပးပါတယ္။ ကုသိုလ္ကို သူမ်ားဆီကေန လုယူတယ္လို႕ေျပာရမလားပဲ... ။

ၿပီးရင္ ေက်ာင္းစာေတြလုပ္တယ္။ ဒီစာေတြနဲ႕ ငါ ျဖစ္မွ ျဖစ္ပါ့မလား၊ ငါ ျဖစ္ေအာင္လုပ္ႏိုင္ပါ့မလားဆိုတဲ့အေတြး ဝင္လာခဲ့တာကေတာ့ ေမာဟလို႕ ေျပာရမလားပဲ။ သိပ္ေတာ့ နားမလည္ဘူး ဒါေပမယ့္ အဲဒီအခ်ိန္မွာ စိတ္က မၿငိမ္းခ်မ္းတာ အမွန္ပါ။

ရုပ္ရွင္ေလးဘာေလး ၾကည့္မိေတာ့လည္း မထူးပါဘူး ရုပ္ရွင္ထဲက လူၾကမ္းေတြ ဆိုးျပသမွ် ကိုယ္က လိုက္ၿပီး ေဒါသထြက္ေနရတာ။ အလကားေနရင္း ေဒါသ ယူမိတာေပါ့။ ေအာ္ ရုပ္ရွင္ပဲေလဆိုၿပီး သတိဝင္လာေတာ့ ေနာက္က်ၿပီ ေဒါသက ထြက္ၿပီးသြားေလၿပီ။

ညေနဘက္ေတာ့ ဘုရားေသာက္ေတာ္ေရ လဲေပးတယ္။ အဲဒီအလုပ္ လုပ္ေနရင္းနဲ႕ေတာ့ ေမတၱာပို႕ျဖစ္ပါတယ္။ အိပ္ယာဝင္ခါနီးလည္း ဘုရားရွိခိုးရင္းနဲ႕ေမတၱာပို႕ျဖစ္ပါတယ္။

ခုမွ ပဲသိေတာ့တယ္ တစ္ေန႕တစ္ေန႕ ကုသိုလ္ကံတရားကလည္း နည္းပါးလိုက္တာ။ သတိနဲ႕ ေနနည္းကလည္း က်င့္လိုက္ ေမ့ၿပီး ေဒါသထြက္မိလိုက္၊ သတိလြတ္သြားလိုက္နဲ႕လည္ေနေလေတာ့ ဟင္း.. သက္ျပင္းခ်စရာပါလား...။

အကိုသိခၤေရ ဘယ္ေလာက္ရလိုက္လဲေတာ့မသိဘူး။ ကိုယ့္ဘာသာပဲ တြက္ေပးပါေတာ့။ ေတာ္ေတာ္နည္းေနမွန္းေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုသိပါတယ္ :P ။ သူမ်ားမေျပာခင္ ႀကိဳတင္ ဝန္ခံထားတာ :D ။

................... ။ ။


ရွိသမွ် လင္းစရာ ၊ ေဝစရာေလးေတြကို
ေသခိုင္းလိုက္ၿပီ ။
ဘယ္ေတာအုပ္မွာမွ
သစ္ပင္ နံပါတ္ေျပာၿပီး အျမစ္မခ်ခ်င္ဘူး ။
ေသာၾကာေန႕ အခ်င္းခ်င္း အပ်င္းခံရရင္ နာတယ္ ။

လွံတံက ေခၚလို႕မလိုက္ရင္လည္း
ပင္အပ္ယူၿပီး လာမစိုက္နဲ႕
မင္းတို႕ေက်နပ္ရင္ ငါလိုေျမက နိမ့္ၿမဲ နိမ့္ေပးလိုက္မယ္ ။
လျပည့္ဝန္းကို ပိန္ခၽြန္းခၽြန္း ထိုင္ၾကည့္ေနရရင္ပဲ
ငါ့အတြက္ ..
ျဖစ္ပါတယ္...။

တာရာမင္းေဝ

။ .... ။ ..... ။

အပိုျဖစ္သြားတဲ့ စကားလံုးေလးေတြ

ခုတေလာ စကားေလးတစ္ခြန္းကို သတိထားမိေနတာ။ ဘယ္သူ႕ကိုမွ ျပန္မေျပာနဲ႕ေနာ္ ဆိုတဲ့စကားေလးပါ။ ၾကားဖူးတာလည္းမ်ားေနပါၿပီ၊ ေျပာလည္းေျပာခဲ့ဖူးတာပါပဲ။ ခုမွေသခ်ာစဥ္းစားမိတာ။

လူတစ္ေယာက္မွာ လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ဆိုတာ ရွိႏိုင္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ သဥၨာ့လိုလူမ်ိဳးဆို ဘာေလးလုပ္လုပ္ လွ်ိဳ႕ဝွက္စြာလုပ္ရမွ ပိုၿပီးအသက္ပါသလို ခံစားရတာ။ ဘာမွ ထူးျခားတဲ့ကိစၥမဟုတ္ေတာင္မွ အဲဒါကိုပင္ လွ်ိဳ႕ဝွက္ၿပီးလုပ္ေနရတာက ပိုၿပီးအာရံု စူးစိုက္ႏိုင္တာ။ ဒါကေတာ့ လူတစ္ဦးနဲ႕တစ္ဦးတူခ်င္မွတူမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ လူဆိုတာ လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ ရွိတတ္ၾကစၿမဲပါ။

လူတစ္ေယာက္က ကိုယ္ကိုတိုင္ရဲ႕ လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ္ပဲသိထားတယ္ လို႕ယူဆရတဲ႕ သတင္း တစ္ခုကို ကိုယ့္ရဲ႕ အယံုၾကည္ရဆံုး တုိင္ပင္ေဖာ္တစ္ေယာက္ကို ေျပာျပေတာ့မယ္ဆိုရင္“ဘယ္သူ႕ကိုမွ မေျပာနဲ႕ေနာ္၊ ငါက မင္းမို႕ေျပာျပတာ”ဟု စကားပလႅင္ခံတတ္ၾက၏။ အမယ္.. အတိုင္ပင္ခံရသူကလည္း ရုပ္တည္ႀကီးနဲ႕ ေအးပါ စိတ္ခ် ငါဘယ္သူ႕ကိုမွ မေျပာဘူး ေပါ့။ အဲဒီမွာ စတာပဲ..။ ကိုယ္ေျပာလိုက္တဲ့သူကလည္း သူ႕ရဲ႕ အယံုၾကည္ရဆံုး တစ္ေယာက္ကို ဘယ္သူ႕ကိုမွျပန္မေျပာနဲ႕ေနာ္ဆိုၿပီး ကိုယ့္ရဲ႕ လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ကို ေဖာက္သည္သြားခ်ေနမွာ။ အဲဒီေနာက္တစ္ေယာက္ကေန ေနာက္တစ္ေယာက္၊ ေနာက္တစ္ေယာက္ကေန ေနာက္တစ္ေယာက္နဲ႕ အားလံုးသိေနၾကတဲ့ လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ႀကီးအျဖစ္ကိုေရာက္သြားေတာ့တာပါပဲ။

ကိုယ့္ရဲ႕လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ကို အားလံုးသိေနၾကတယ္ဆိုတာကို ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ကေနာက္ဆံုးမွ ျပန္သိလိုက္ရတာက သဘာဝပဲမဟုတ္လား။ အဲဒီလို ျပန္သိလိုက္ရတဲ့ အခ်ိန္မွာ ခံစားရတဲ့ ခံစားခ်က္ကလည္း ဘယ္လိုမွ တင္စားစရာ စကားလံုးမရွိေလာက္ေအာင္ အီလည္လည္ ႀကီးျဖစ္ရတတ္ေသးတယ္။ အျပစ္တင္ရမယ္ဆိုရင္လည္း“ဘယ္သူ႕ကိုမွ မေျပာနဲ႕ေနာ္”လို႕ မိုက္မိုက္မဲမဲေျပာခဲ့မိတဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုပဲ အျပစ္တင္ရေတာ့မွာ။

အဲဒီေတာ့ ကိုုယ္ေျပာခဲ့မိတဲ့“ဘယ္သူ႕ကိုမွ မေျပာနဲ႕ေနာ္”ဆိုတဲ့ စကားလံုးေလးေတြက အလကားျဖစ္မသြားေပဘူးလား။ အဲဒီလိုျဖစ္ေနတာေတြကိုပဲ ေလာကရဲ႕ ၿပံဳးခ်င္စရာ အလြဲေလးေတြအျဖစ္ လက္ခံလိုက္ရမလိုျဖစ္ေနတာ။

ဆိုေတာ့ကာ တကယ္လို႕မ်ား သူငယ္ခ်င္းတို႕မွာ တစ္ျခားသူေတြကို မသိေစခ်င္ဘူးဆိုတဲ့ လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္မ်ားရွိလို႕ကေတာ့ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကိုမွ ယံုၾကည္ၿပီး “ဘယ္သူ႕ကိုမွ ျပန္မေျပာနဲ႕ေနာ္”လို႕ မေျပာမိေစနဲ႕။ ေျပာမိလို႕ကေတာ့ အီလည္လည္ႀကီးခံစားလိုက္ရမယ္။ ဂယ္ေျပာတာ.. ...။ အဲဒီေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕ တကယ့္လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ဆိုရင္ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္းပဲ သိေအာင္ မ်ိဳသိပ္ထားပါ။ တကယ့္ကိုပဲ ဘယ္လိုမွ မမ်ိဳသိပ္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူးဆိုရင္လည္း မရ ရေအာင္ ႃကိတ္မွိတ္၊ လွိမ့္ပိတ္ၿပီး မ်ိဳသိပ္ပါ။ အဲဒီခံစားခ်က္က အီလည္လည္ႀကီးျဖစ္တာထက္စာရင္ ေကာင္းေသးတယ္။

သဥၨာကေတာ့ ခုဆို မေျပာေသးဘူးဆိုရင္ ဘယ္သူ႕ကိုမွ မေျပာျပေတာ့ဘူး။ ေျပာၿပၿပီဆိုရင္လည္း ဘယ္သူသိသိ အေရးမႀကီးဘူးဆိုမွ ေျပာေတာ့တာ။ အီလည္လည္ျဖစ္ရေပါင္းမ်ားေတာ့ မွတ္သြာတာ ဟဲဟဲ။

“ဘယ္သူ႕ကိုမွ မေျပာနဲ႕ေနာ္” အဲဒီစကားကို သူငယ္ခ်င္းတို႕ ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္မ်ားေျပာခဲ့ဖူးၿပီလဲ ၊ ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္မ်ား ၾကားဖူးခဲ့ၿပီလဲ ။

ဘာညာဘာညာ ဆိုလို႕

ေခါင္ေခါင္ေရ သူငယ္ခ်င္း..၊ နည္းနည္းၾကာသြားတယ္ သူငယ္ခ်င္းေရ.. ။ နင္တဂ္လိုက္တဲ့ ဘာညာဘာညာ ကို ေရးခ်င္ေပမယ့္ ငါကလည္း ဘာညာသာရကာေတြနဲ႔ ရႈပ္ေနလို႕ ခုမွ ေရးလုိက္တယ္။ ဘာရယ္ညာရယ္မဟုတ္ပါဘူး သူငယ္ခ်င္းအခ်င္းခ်င္းပဲဟာ ခြင့္လႊတ္ေတာ္မူပါေနာ္ ....။
ကဲ .. ေရးၿပီ.....

ရွင္းခ်က္။ ။ သူ = ေခါင္ေခါင္ .... ေခါင္ေခါင္ = သူ :P

၁။ သူနဲ႔ဘယ္လိုပက္သတ္လဲ
ေခါင္ေခါင္ေရ ငါ့ကိုေမးေနၾကၿပီ၊ လုပ္ပါဦး ဘယ္လိုေျဖလိုက္ရမလဲဟင္...... ။
ဟားဟားဟား .. အဲဒီလိုေပါက္ကရေျပာေနၾက ေျပာမနာဆိုမနာ သူငယ္ခ်င္းေတြေပါ့။

၂။ သူ႔အေပၚထင္ျမင္ခ်က္ ၅ခ်က္
-ပြင့္လင္းတယ္
-ေဖာ္ေရြတယ္
-ခ်စ္ဖို႕ေကာင္းတယ္
-မွန္တဲ့ဘက္က ရပ္တည္တတ္တယ္
-ျပတ္သားတယ္

၃။ အမွတ္တရအျဖစ္ဆံုး သူလုပ္ပးခဲ့တာ
ေတြ႕တိုင္း ေကာ္ဖီ တိိုက္ခိုင္းလို႕ ေကာ္ဖီေသာက္တိုင္းသူ႕ကိုလြမ္းမိေအာင္ လုပ္ခဲ့သူေပါ့

၄။ အမွတ္တရအျဖစ္ဆံုး သူေျပာခဲ့တဲ့စကား
ငါ့သူငယ္ခ်င္းေလး အလြမ္းေတြမိေနလားတဲ့....

၅။ သူသာ ကၽြန္မခ်စ္သူျဖစ္လာခဲ့ရင္
သူနဲ႕သာ အတူရွိေနရရင္ ခြက္ထိုးခြက္လန္ ရယ္ရမွာ...
ေကာ္ဖီေပါင္းစံုလည္း ေသာက္ဖူးသြားႏိုင္တယ္...။
ႏွစ္ေယာက္လံုး ေကာ္ဖီႀကိဳက္ေတာ့ ေကာ္ဖီဖိုးနဲ႕လည္း မြဲသြားႏိုင္၏.. ဟိဟိ

၆။ ကၽြန္မခ်စ္သူျဖစ္လာခဲ့ရင္ သူဘာေတြေျပာင္းလဲရမလဲ
အရင္ဆံုးေတာ့ သူေယာက်ာ္းေလးျဖစ္ေအာင္ေျပာင္း။ ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ္က ေျပာင္းရမယ္။ ဟဲဟဲ
( ေပါက္ေပါက္ရွာရွာ ဘာေဒြေမးမွန္းရဲတိဘူး... :P )

၇။ သူက ကၽြန္မရန္သူျဖစ္ေနမယ္ဆိုရင္
သူလည္းသူ႕ေနရာသူေနၿပီး၊ ကိုယ္လည္း ကိုယ့္ေနရာမွာ ကိုယ္ ေနမွာပါ။
(သူ႕ေနရာလည္း ကိုယ္သြားေနလို႕မရပါ တစ္ေျမဆီမဟုတ္လား..)

၈။ ရန္သူျဖစ္လာစရာအေၾကာင္းအရင္းက
...................................................
ရန္သူျဖစ္လာစရာအေၾကာင္းေတာ့သိပ္မရွိပါဘူး..။
ေကာ္ဖီအတြက္နဲ႔ေတာ့ ရန္သူျဖစ္မလာႏိုင္ပါ..။ ခ်စ္ၾကတာ ခ်စ္ၾကတာ....။

၉။ သူ႕အတြက္ ဆႏၵအရွိဆံုး လုပ္ေပးခ်င္တာေလး
သူ႕ကို အင္းထဲကို ပို႕ေပးခ်င္တယ္...

၁၀။ သူ႕အေပၚၿခံဳၿပီးသံုးသပ္ၾကည့္ရင္
သူ႕ကိုၿခံဳၾကည့္ရင္ အညာေစာင္ေလာက္ ေႏြးမယ္မထင္ဘူး.. ဟီးဟီး... ေနာက္တာ..
သူ႕စိတ္ကိုသူေကာင္းေကာင္းနားလည္ ေနေသာသူ...

၁၁။ ကၽြန္မေပၚ ပတ္ဝန္းက်င္ရဲ႕ထင္ျမင္ခ်က္ေတြကို ဘယ္လုိျမင္လဲ
အေကာင္းေျပာေနလ်င္ ကိုယ္ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ေျပာေနျခင္းျဖစ္သလို
အဆိုးေျပာေနလ်င္ သူ႕စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ သူေျပာေနျခင္းျဖစ္သည္ဟု.....
(ဤေနရာတြင္“သူ”သည္ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ဆိုလိုျခင္းျဖစ္သည္)

၁၂။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေက်နပ္မိတဲ့ characteristics ေလးေျပာျပပါ
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတယ္၊ ေသြးေအးတယ္။

၁၃။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အမုန္းဆံုး characteristics
အစြဲအလမ္းႀကီးတာ၊ သံသယႀကီးတာ ။

၁၄။ ကိုယ္အျဖစ္ခ်င္ဆံုးလူစားမ်ိဳးက
ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္သိ၊ ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ေလွ်ာက္၊ ကိုယ့္အိမ္မက္ ကိုယ္အသက္သြင္းေနသူ။

၁၅။ ခ်စ္ခင္ဂရုစိုက္တဲ့သူေတြကို ေျပာခ်င္တာက
သဥၨာ့ကမာၻေလးမွာ ရွိေနေပးၾကတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္လို႕။

ေခါင္ေခါင္ေရ ရၿပီမွတ္လားေဟ....။ ရလိုက္ေတာ့ေနာ္...လိမၼာတယ္ ေကာ္ဖီတုိက္မယ္.. ဟဲဟဲ

ေသရမွာထက္ ေၾကာက္မိတယ္.....

သိုးေဆာင္းဘာသာစကားမွ ေဝါဟာရတစ္လံုးက ခုတေလာ ေခါင္းထဲတြင္စိုးမိုးေနသည္။ Update ဟူေသာစကားလံုး။

ယခင္ကတည္းက ထိုေဝါဟာရ ရွိခဲ့ပါသည္။ သတင္းေခတ္သို႕ေရာက္လာၿပီး ကြန္ပ်ဴတာမ်ား တြင္က်ယ္လာေသာအခါ ထိုေဝါဟာရကို ပိုမိုအသံုးမ်ားလာသည္။

Update သည္ ရက္စြဲမီေအာင္ ျပဳလုပ္ယူသည္ ဟူေသာ အနက္ရင္းရွိသည္။ သူ႕ဆက္က်င္ဘက္ ေဝါဟာရမွာ out dated ျဖစ္သည္။ အနက္အဓိပၸာယ္မွာ“ရက္လြန္၊ ေခတ္ေဆြး”ဟူေသာ သေဘာကိုေဆာင္သည္။ ျမန္မာတခ်ိဳ႕ပင္ ယင္းကို
“ဒိတ္ေအာက္ေနၿပီ” ဟု ၾကားၫွပ္သံုးစြဲသည္အထိ ထုိစကားလံုးက တြင္က်ယ္ေနပါၿပီ။

ဆိုေတာ့ update သည္ ေခတ္ႏွင့္ရင္ေပါင္တန္းေအာင္ လုပ္ယူ သည္ဟူေသာ အနက္ကိုရလာသည္။ ျမန္မာစာအဖြဲ႕က ထုတ္ေဝေသာ အဂၤလိပ္-ျမန္မာ အဘိဓာန္တြင္လည္း ေခတ္ႏွင့္အညီ မြမ္းမံသည္ ဟု အနက္ဖြင့္ေပးထားပါသည္။

ဆိုၾကပါစို႕ ဆရာယုဒႆန္၏ ျမန္မာ-အဂၤလိပ္ အဘိဓာန္သည္ ယခုေခတ္တြင္ အသံုးမဝင္လွေတာ့။ ၁၉ ရာစုေႏွာင္းပိုင္းတြင္ ျပဳစုခဲ့ေသာ အဘိဓာန္ကို ေႏွာင္းလူတို႕က ေခတ္မီေအာင္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း မြမ္းမံ မယူခဲ့ၾကေသာေၾကာင့္ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ ၂၀ ခန္႕ထိ ထိုအဘိဓာန္ကို မရွိသံုးအျဖစ္ျဖင့္သာ ႀကိတ္မွိတ္ သံုးေနခဲ့ရသည္။

ယခုအခါတြင္မူ ျမန္မာစာအဖြဲ႕က ထုတ္ေဝလိုက္ေသာ ျမန္မာ-အဂၤလိပ္ အဘိဓာန္ႀကီး ေပၚလာခဲ့ေလၿပီ။ ထိုအဘိဓာန္ကို ၁၉၉၃ ခုႏွစ္တြင္ ထုတ္ေဝခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ယခုထက္တိုင္ေတာ့ ေခတ္မီေနဆဲဟု ေျပာႏိုင္ေသးသည္။ သို႕ရာတြင္ ထိုအဘိဓာန္ထဲသို႕ ေဝါဟာရသစ္မ်ား ျဖည့္စြက္ေပးရန္ လိုလာေပၿပီ။

၁၉၉၃ ခုႏွစ္ထုတ္တြင္ ဆင္ဆာ၊ ဆင္ဒီကိတ္ အစရွိေသာ ျမန္မာသံဖလွယ္ကာ တြင္က်ယ္စြာသံုးေနေသာ ေဝါဟာရမ်ားပါသည္။ သို႕ရာတြင္ ဆယ္လူလာဖုန္း ဆိုတာ မပါေသး။ ယခုႏွစ္မ်ားမွာပင္လွ်င္ ဆယ္လူလာဖုန္း၊ ျခင္းဖုန္း ဟူေသာ ေဝါဟာရသစ္မ်ားသည္ ေန႕စဥ္ လူမႈဘဝထဲတြင္ အသစ္အသစ္ ေပၚလ်က္ရွိသည္။ ထိုေဝါဟာရမ်ားကိုပါ ျဖည့္စြက္ေပးႏိုင္ပါမွ ေခတ္ႏွင့္ရင္ေပါင္တန္းႏိုင္မည္။ ယင္းကို update လုပ္သည္ဟု ေျပာၾကပါသည္။

အလားတူပင္ စာရင္းဇယား၊ ကိန္းဂဏန္း၊ စာအုပ္စာတန္းတခ်ိဳ႕ကိုလည္း update လုပ္ဖို႕လိုသည္။ တျခားမေျပာႏွင့္ အိမ္သံုးစရိတ္၊ ဝင္ေငြ ထြက္ေငြစာရင္းပင္ မႏွစ္ကႏွင့္ သည္ႏွစ္ ဘယ္လိုနည္းႏွင့္မွ တူစရာအေၾကာင္းမရွိေခ်။

ရက္စြဲမီေအာင္ လုပ္သည္ဟု အနက္ရင္းမွ ပြားလာကာ ေခတ္မီေအာင္ မြမ္းမံသည္ ဟူေသာစကားလံုး update ကလူသားမ်ား၏ အသိဥာဏ္၊ အစြဲႏွင့္ အယူအဆမ်ားကို ျခယ္လွယ္ေနပံု ကား ေျပာမဆံုးေပါင္ ေတာသံုးေထာင္။

တစ္ခ်ိန္က လူမမာကို ႏြားႏို္႕ေသာက္ရန္ ဆရာဝန္မ်ားက တြင္တြင္ၫႊန္ၾကားဖူးသည္။ ယခုအခါ ႏြားႏို႕တြင္ ကိုယ္ခႏၶာအတြက္ ေဘးျဖစ္ေစႏိုင္ေသာ ကိုလက္စေရာဓါတ္ေတြ ပါဝင္ေနသျဖင့္ ဆရာဝန္ေတြက ႏြားႏို႕ေသာက္ရန္ မၫႊန္ၾကားၾကေတာ့။ အလားတူပင္ လြန္ခဲ့ေသာ ဆယ္ႏွစ္ေလာက္ထိ ေဆးထိုးလွ်င္ ေရာဂါျမန္ျမန္ေပ်ာက္သည္ဟု လူတိုင္း လိုလိုစြဲေနၾကသည္။ ယခုေခတ္တြင္ မလိုအပ္ဘဲ ေဆးမထိုးသင့္ဟူေသာ အသိကို ရလာၾကၿပီ။

တစ္ေခတ္ဆီက အမ်ိဳးေကာင္းသမီးမ်ားသည္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထဲသို႕ ဝန္ရန္ လံုးဝ မဝံ့ရဲခဲ့ၾက။ ယခုေခတ္တြင္ အမ်ိဳးသမီးေတြ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ရမွာ ဝန္မေလးၾကေတာ့။ ယခင္က လက္ႏွိပ္စက္ သင္တန္းေတြ ပလူပ်ံေနခဲ့ဖူးသည္၊ အခုေခတ္က်ေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာ သင္လာၾကသည္။ တစ္ေခတ္က မိန္းကေလးပဲ ေသစာရွင္စာေလာက္တက္ရင္ ေတာ္ေရာေပ့ါဟု အမ်ားစုက ေအာက္ေမ့ခဲ့ၾကသည္။ အခုေခတ္မွာေတာ့ ဌာနအဖြဲ႕အစည္းစံုမွာ ေယာက်္ားေလးဝန္ထမ္းအင္အားထက္ မိန္းကေလးအင္အားက ပိုမ်ားတာေတြပင္ ရွိေနၿပီ။

ထိုအခါ လက္ရွိအေျခအေနႏွင့္ ရင္ေပါင္တန္းႏိုင္ေအာင္ update လုပ္ျခင္းသည္ ရွင္ေနေသာ လူ႕ဘဝ၏ လိုအပ္ခ်က္ျဖစ္ေနသည္။

ဟုတ္သည္။ လူသည္ အသက္ရွင္ေနသည္။ ရွင္ေနသမွ် ေျပာင္းလဲေနေသာ ပတ္ဝန္းက်င္ထဲတြင္ ေနၾကစၿမဲျဖစ္သည္။ ပတ္ဝန္းက်င္ႏွင့္ လိုက္ေလ်ာညီေထြျဖစ္ေအာင္၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ ေခတ္ႏွင့္ လိုက္ေလ်ာညီေထြျဖစ္ေအာင္ ေနႏိုင္ေရးအတြက္ အရာရာကို ေခတ္ႏွင့္ ၫွိယူၾကရသည္။

ထိုအရာရာဆိုသည့္အထဲတြင္ လူတစ္ဦးခ်င္းစီ၏ အသိဥာဏ္၊ အစြဲႏွင့္ အယူအဆလည္း ပါသည္။ ရွင္ေနသမွ် ကာလပတ္လံုး (ဝါ) မေသမခ်င္း အသိဥာဏ္ကို ေခတ္ႏွင့္အညီ မြမ္းမံႏိုင္ပါမွ တန္ကာက်မည္။ ေသလြန္သြားမွသာ လူတစ္ေယာက္အေနျဖင့္ ထိုတစ္ဘဝတာ အတြက္ update လုပ္စရာမလိုေတာ့တာ ျဖစ္ေပမည္။

သို႕ရာတြင္ လူတိုင္းလူတိုင္းက ထုိသို႕မိမိကိုယ္ကို ေခတ္မီေအာင္ မြမ္းမံေလ့မရွိၾကသည္ကား အမွန္ပင္။ တခ်ိဳ႕ကလည္း ထိုသို႕ မြမ္းမံယူရေကာင္းမွန္း မသိ။ တစ္ခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာဆို ကိုယ္ကိုတိုင္ရဲ႕အယူအဆေတြက ထိပ္ဆံုးက ပါေနေသးသည္။ တစ္ခါတစ္ေလ သူမ်ားေတြ ရိုးရိုးစင္းစင္းေလး ေတြးသြားတဲ့ေနရာမ်ိဳးမွာ ကိုယ့္အတြက္က်ေတာ့ ခက္ခဲလြန္းေနတတ္တယ္။ ဒီအယူအဆကို လက္ခံလိုက္ဖို႕ ကိုယ့္အတြက္ ေတာ္ေတာ္ေလးကို မလြယ္ကူတာ ႀကံဳလာရတယ္။ ကိုယ့္အေတြးအေခၚေတြကပဲ update လုပ္ဖို႕ လိုအပ္ေနလို႕မ်ားလား ၊ ကိုယ့္ရဲ႕ အစြဲေတြ၊ အတၱေတြကပဲ ေခတ္လြန္ေနေလၿပီလား... ။

ရွင္လွ်က္ႏွင့္ ေသသည္ ဆိုတာ ဘဝမွာ စဥ္းစားေတြးေခၚမႈနဲ႕ ဦးေဏွာက္ရင့္က်က္မႈႏႈန္း ေႏွးေကြးရပ္တန္႕ေနသည္မ်ိဳးလား ဟုေတြးေနမိပါသည္။ အသက္ရွင္ေနပါလ်က္ႏွင့္ အသိဥာဏ္၊ အေတြးအျမင္မ်ား ေသေနျခင္းအား ရွင္လ်က္ေသသည္ဟုသာ ေခၚဆိုအပ္သည္ဟု ထင္ပါသည္။

ေသျခင္းတရားကို စဥ္းစားဖူးသလို ေသလိုက္ရမွာကိုလည္း သိပ္ေတာ့ အေၾကာက္ႀကီးမဟုတ္ပါ။ သို႕ေသာ္ ရွင္လ်က္ႏွင့္ ေသသြားမွာကိုေတာ့ လြန္စြာ ေၾကာက္လွပါသည္။