နားပါေပမယ့္ ၾကားသာရဲ႕လား ???

စာအုပ္ထဲမွာ စိတ္ကနစ္ေနတယ္။ ေဘးခန္းက ဖြင့္ထားတဲ့ သီခ်င္းသံ ဆူဆူညံညံ၊ အေပၚထပ္က ဆက္တိုက္ေထာင္းေနတဲ့ ငရုတ္ဆံုသံ တဒံုးဒံုး၊ ေအာက္ထပ္က ကေလးငိုသံ တဂြဲဂြဲ၊ ဘာတစ္ခုမွ မၾကားဘူး။ စာထဲမွာပဲ စိတ္နစ္ေနတာ။ ဒါက ထင္ရွားတဲ့ ဥပမာ။

တစ္ခါတစ္ေလက်ေတာ့ ကိုယ္ကေတြးခ်င္ရာေတြးေနမယ္၊ ကိုယ့္စိတ္က ေရာက္ခ်င္ရာေရာက္သြားတယ္၊ ကိုယ္နဲ႔အတူရွိေနသူက စကားေတြ တရစပ္ေျပာေနရင္းက“ေျဖပါဦး”လို႕ေျပာတဲ့အခါက်ေတာ့မွ“ဟင္...ဘာေမးလိုက္လို႕လဲ” လို႕ျဖစ္သြားတာမ်ိဳးလည္း ႀကံဳဖူးၾကပါလိမ့္မယ္။

ေျပာခ်င္တာက နားထဲကိုဝင္ေနေပမယ့္ ၾကားရဲ႕လားဆိုတဲ့ျပႆနာပါ။ ရယ္စရာေကာင္းတာတစ္ခုက “နားေထာင္” တဲ့အလုပ္ကို ေမြးကင္းစမွ ေသသည္အထိ တစိုက္မတ္မတ္လုပ္ေနရ၊ သံုးစြဲေနရတာ မွန္ေပမယ့္ “နားေထာင္နည္း၊ နားစိုက္နည္း” ကိုေတာ့ ဘယ္သူကမွ စနစ္တက် သင္မေပးခဲ့ၾကပါဖူးတာပဲ။

လူလူခ်င္း ဆက္ဆံေရး ျပႆနာေတြရဲ႕ အေျခခံမွာ အဲဒီ႔ ေကာင္းေကာင္းမၾကားလိုက္တာက အဓိကပါပဲ။“ၾကားပါတယ္” လို႕ ေျပာျဖစ္တဲ့အခါ အသံေတြနားထဲ ဝင္လာျခင္းမွ်သာျဖစ္ပါတယ္။ ေခြးေဟာင္သံလည္း ၾကားလိုက္တာပဲ၊ ကားဟြန္းသံလည္း ၾကားလိုက္တာပဲ။ ဒါေပမယ့္ “နားစိုက္တယ္” ဆိုတာက်ေတာ့ အနက္ဖြင့္တာ၊ သံုးသပ္တာ၊ နားလည္တာ၊ တံု႕ျပန္တာ နဲ႕ မွတ္သားတာမ်ား ပါဝင္သြားပါေတာ့တယ္။

ေနာက္က ဟြန္းတီးတယ္၊ ခတ္ဆတ္ဆတ္ ၄- ၅- ခ်က္ဆင့္တီးတဲ့အခါ “ဒါ စိတ္မရွည္စြာ တီးလိုက္သံပဲ” လို႕ အနက္ဖြင့္ပါတယ္။ သည္အခါမွာ ”ေရွ႕မွာ ကားတန္းႀကီး ပိတ္ေနတာကို မစာနာတတ္သူ” လို႕ သံုးသပ္နားလည္လိုက္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ သည္လိုဟြန္းတီးသံမ်ိဴးဆိုရင္လည္း စိတ္မရွည္လို႕ တီးတဲ့ဟြန္းသံလို႕ ဦးေႏွာက္က အလိုလို မွတ္သားလိုက္ပါၿပီ။

ဒါ စကားေျပာတာ မဟုတ္ေသးပါဘူး။ ဟြန္းသံေလးတစ္ခုကို ၾကားလိုက္ခ်ိန္မွာ ျဖစ္သြားတာပါ။ လူတစ္ဦးနဲ႔ တစ္ဦး ေျပာဆိုဆက္သြယ္တဲ့ အခါမွာေတာ့ တို႔တေတြက စကားေတြကို ၾကားခ်င္သလို ၾကားတတ္ပါတယ္။

“ဟား... ဝတ္ေကာင္းစားလွေတြနဲ႔ ေက်ာ႔လို႔ပါလား၊ ခုလိုက်ေတာ့လည္း ေတာ္ေတာ္ႏုသြားတာပဲ”

ၾကားလိုက္တဲ့စကားကို ဘယ္လိုသံုးသပ္မွာလဲ။ ဒါ သက္သက္မဲ့ ရိတာလို႔ ေတြးရင္လည္းရပါတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ ခ်ီးက်ဴးတာ သက္သက္ပဲလို႔ ေကာက္ရင္လည္း ျဖစ္တယ္။ ဒါမွမဟုတ္ “ႏုသြားတာပဲဆိုေတာ့ က်ဳပ္က အိုၿပီေပါ့” လို႔ အထအန ေကာက္လုိက္မယ္ ဆိုလည္း ျဖစ္ေနေသးတယ္။

စကားဆိုတာ ကား တတ္တဲ့သဘာဝ ရွိတယ္ဆိုတဲ့ ျမန္မာဆိုရိုးစကားတစ္ခု ရွိပါတယ္။ အမွန္က စကားေတြက ကားသြားတာထက္ အစကတည္းက ပီပီျပင္ျပင္ မၾကားလိုက္တာပါ၊ ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ္လိုခ်င္သလို ေကာက္ယူၿပီး ၾကားနာလိုက္တာသာျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ သူ႕အဓိပၸာယ္နဲ႔သူ ေျပာလိုက္တာကို ကိုယ့္ အဓိပၸာယ္နဲ႔ ကိုယ္ ၾကားလုိက္ၿပီး ျပန္ေျပာတဲ့အခါ တတိယလူကလည္း သူအေတြးနဲ႔သူ နားလည္သြားရင္းက စကားေတြ ကားကုန္တဲ့သေဘာ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။

မိတ္ေဆြခ်င္း၊ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ခ်င္း၊ အိမ္နီးခ်င္း၊ အထက္လူနဲ႔ေအာက္လူ၊ ေမာင္ႏွမ၊ သားအမိခ်င္း၊ လင္မယားခ်င္း ျဖစ္ၾကသမွ် ျပႆနာေတြမွာ သူေျပာခ်င္သလို ေျပာလိုက္တာကို ကိုယ္ၾကားခ်င္သလို ၾကားလိုက္တာက အဓိက လက္သည္ပါပဲ၊

အဲေတာ့ကာ နားေထာင္ေနတိုင္း လံုးေစ႔ ပတ္ေစ႔ ၾကားရဲ႕လားဆိုတာကို လူတိုင္းစဥ္းစားဖို႕ လိုပါလိမ့္မယ္။ သူမ်ားေျပာလိုက္တဲ့စကားက ကိုယ့္အတြက္ စိတ္ဆိုး၊ ေဒါသထြက္စရာ ျဖစ္ေနမယ္ဆိုရင္ေတာင္ သူ တကယ္ပဲ ကိုယ့္ကို ေဒါသထြက္ေစလို၊ စိတ္ဆိုးေစလိုတဲ့ အဓိပၸာယ္နဲ႕ ေျပာတာ ေသခ်ာရဲ႕လား တစ္ခ်က္ေလာက္ ျပန္လည္ သံုးသပ္ၾကည့္ ျဖစ္မယ္ဆိုရင္၊ ေဒါသမီးေလးမ်ား ေလွ်ာ့ပါး သြားေစမလား။ တကယ္လို႕သာ သူက ကိုယ့္ကိုစိတ္ဆိုးေစလိုတဲ့ ဆႏၵ မရွိခဲ့ဘူးဆိုရင္ ကိုယ့္မွာ ေဒါသထြက္လိုက္ရတာသာ အဖတ္ေတြတင္ၿပီး မ်က္ႏွာပ်က္စရာေတြ ျဖစ္ကုန္ရင္ မေကာင္းဘူးေပါ့။

သူငယ္ခ်င္းတို႕ေတြလည္း ၾကားလိုက္တဲ့စကားလံုးတိုင္းကို အဓိပၸာယ္ေကာက္ မမွားၾကပါေစဖို႕ ဆႏၵျပဳပါတယ္။

လက္ေဆာင္ေကာင္းေလး....

“တစ္ဖက္လူဆီက ကိုယ္ ဘာလက္ေဆာင္မ်ိဳး ေမၽွာ္လင့္ပါသလဲ ?
အဲဒီအရာကို လက္ေဆာင္အျဖစ္ သင္က အရင္ေပးပါ ”

တစ္ခ်ိဳ႕က အားေပးစကားေတြလိုအပ္ေနတတ္တယ္၊ တစ္ခ်ိဳ႕က ခ်ီးက်ဴးစကားေတြ လိုအပ္တယ္၊ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဂရုစိုက္မႈကို လိုအပ္ေနၾကပါတယ္။ ကိုယ္က အားေပးစကားေလးတစ္ခြန္း၊ ခ်ီးက်ဴးစကားေလးတစ္ခြန္း ေျပာလိုက္ရတာ ဘာမွ ဝန္မေလးေပမယ့္၊ ကိုယ့္ရဲ႕ သူ႕အေပၚထားလိုက္တဲ့ ဂရုစိုက္မႈေလးတစ္ခုက သူ႕အတြက္ အရမ္းကိုအားျဖစ္ထြန္းေစခဲ့မယ္ဆိုရင္ သင္“ပီတိ” ဆိုတဲ့ဝမ္းသာျခင္းကုိ ခံစားရမွာအမွန္ပါပဲ။ ဂရုစိုက္မႈဆိုတာ ပိုက္ဆံေတြ အမ်ားႀကီး အကုန္ခံၿပီး တန္ဖိုးႀကီးတာေတြ ဝယ္ေပးမွ ဂရုစိုက္တယ္လို႕ ေခၚတာ မဟုတ္ပါဘူး။ သမရိုးက် အျပဳအမူေလးေတြကပဲ ဂရုစိုက္မႈကို ေဖာ္ျပ ေနတာပါ။ အထူးသျဖင့္ မိသားစုနဲ႕ခြဲၿပီး ေရျခားေျမျခားမွာ ေနေနၾကတဲ့ သူေတြဆို ဒီလိုလက္ေဆာင္မ်ိဳးကိုပဲ ပိုၿပီးေတာင့္တၾကမွာပါ။

သဥၨာ့မွာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။ သူ႕မွာ မိဘ ေတြမရွိၾကေတာ့ဘူး၊ အကိုျဖစ္သူနဲ႕ေမာင္ႏွမ ႏွစ္ေယာက္တည္း ေနၾကတာပါ။ သူက အရမ္းကိုေတာ္ပါတယ္။ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ဆိုလည္း ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္ဓာတ္ႀကံ့ခိုင္တယ္လို႕ဆိုရမယ္။ တစ္ေန႕ေတာ့ သူနဲ႕စကားေတြေျပာၾကရင္းနဲ႕ သဥၨာ့ကို သူတစ္ခုေျပာလာပါတယ္။ “ငါ နင့္ ကိုအားက်တယ္”တဲ့ ။
သဥၨာအံ့ၾသသြားပါတယ္ ရယ္ၿပီးေတာ့ေတာင္ျပန္ေျပာလိုက္ေသးတယ္ နင္ကပဲ ငါ့ကိုအားက်ေနရေသးလား လို႕ေပါ့။ အဲဒီေတာ့မွ သူကေျပာပါတယ္ နင္က မိဘနဲ႕အတူေနေနရတယ္ေလ တဲ့ ငါဆိုအိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ ထမင္းစားၿပီးၿပီလား ဆိုၿပီ ေမးမယ့္သူေတာင္ မရွိဘူးတဲ့ သူအဲဒီစကားေျပာတာ မ်က္ရည္ဝဲမေနပါဘူး ဒါေပမယ့္ သူ႕ရင္ဘက္ထဲကလာတဲ့ ရိုက္ခတ္မႈႏႈန္းကို သဥၨာသိ လိုက္ပါတယ္။ သဥၨာ့သူငယ္ခ်င္းေလး လိုအပ္ေနတာ သူမ်ားေတြက ဘာမွသိပ္အေရးမႀကီးဘူးလို႔ထင္တဲ့ သမရိုးက်ေမးခြန္း ေလးေတြနဲ႕ သမရိုးက် အျပဳအမူေလးေတြပါ ။

အဲဒီေန႕ကစၿပီး ေန႔တိုင္းမဟုတ္ေတာင္မွ ႀကံဳရင္ႀကံဳသလို သူအိမ္ျပန္ေရာက္တတ္တဲ့အခ်ိန္ေတြ၊ အလုပ္နားရက္ေတြမွာ သူ႕ဆီ ဖုန္းဆက္ၿပီး “ေဟး ထမင္းစားၿပီးၿပီလား၊ အိပ္ယာႏိုးၿပီလား၊ ဆိုင္ကယ္စီးရင္သတိထားေနာ္၊ အိမ္ျပန္ေရာက္ၿပီလား” စသျဖင့္ ဘာမွေထြေထြထူးထူး မဟုတ္တဲ့ သမရိုးက် ေမးခြန္းေလးေတြကို ေမးေပးခဲ့ပါတယ္။ အဲလိုေမးၿပီးတဲ့ အခ်ိန္တိုင္းလည္း ကုိယ္ကိုယ္တုိင္က ၿပံဳးျဖစ္ေနတာကို သတိထားမိပါတယ္၊ ေသခ်ာပါတယ္ သူငယ္ခ်င္းေလးလည္း ၿပံဳးေနမွာပါ။

အဲဒီလုိနဲ႕ေတာ္ေတာ္ေလးလည္းၾကာေတာ့ သဥၨာ အလုပ္အသစ္တစ္ခုေျပာင္းျဖစ္ခဲ့တယ္။ အလုပ္သစ္စဝင္တဲ့ေန႕ ညဘက္မွ သူငယ္ခ်င္း ေတြနဲ႕ေတြ႕ၾကတယ။္ ဘာရယ္ညာရယ္မဟုတ္ဘဲ ဟိုလူက ဘယ္လိုလဲ၊ ဒီလူက ဘယ္လိုလဲ စသျဖင့္ ဟိုေျပာဒီေျပာ ေျပာဆိုရယ္ေမာ ေနၾကရင္း ေစာေစာက ေျပာတဲ့ သဥၨာ့ သူငယ္ခ်င္းေလးက ၊ ေန႕လည္ထမင္းစားဆင္းခ်ိန္တုန္းက ဖုန္းဆက္မလို႕ပဲတဲ့၊ ေမ့သြားတာ အလုပ္ျပန္တက္မွ သတိရလို႕တဲ့ အားနာနာနဲ႕ေျပာရွာပါတယ္။ အဲလိုေျပာလိုက္ေတာ့သူဖုန္းဆက္ျဖစ္တာ မဆက္ျဖစ္တာထက္ သဥၨာ အလုပ္သစ္မွာ အဆင္ေျပရဲ႕လားလို႕ သူဖုန္းဆက္ၿပီး အားေပးခ်င္ခဲ့မွန္းကို သိလိုက္ရတာ၊ တကယ္ပါ ေျပာမျပတတ္တဲ့ ၾကည္ႏူးမႈေလး ခံစားရတယ္။ သူအေကာင္အထည္မေဖာ္လိုက္ရေပမယ့္ အဲဒီလို ဆႏၵေလး ရွိမွန္း သိလိုက္ရတာကိုက ကိုယ္လုပ္ခဲ့တဲ့ဂရုစိုက္မႈေလးက သူ႕အတြက္ မွတ္မွတ္ရရေလး ျဖစ္ေနေစပါလား ဆိုတာကိုပါ သိခြင့္ရလိုက္ပါတယ္။

ကိုယ္က ေမွ်ာ္လင့္မထားေပမယ့္ ျပန္ရလိုက္တဲ့အခါ အဲဒီလက္ေဆာင္ဟာ တန္ဖိုးႀကီးမားသြားပါတယ္။ သဥၨာ့သူငယ္ခ်င္းေလးက လက္ေဆာင္ေကာင္းတစ္ခု ျပန္ေပးခဲ့ပါၿပီ။ ရင္ဘတ္နဲ႕ရင္းၿပီးေပးတဲ့ လက္ေဆာင္မ်ိဴးပါ။ တန္ဖိုးႀကီးမားပါတယ္။ ဘာနဲ႕မွလည္း ေပးဝယ္လို႕မရပါဘူး။ အမွတ္တရလက္ေဆာင္ဆိုတာ လက္ခံရရွိသူရဲ႕ ရင္ဘတ္ထဲမွာ ထင္က်န္ေနေစတာ ပိုေကာင္းပါတယ္။

သူငယ္ခ်င္းတို႕လည္း ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ရွိေနတဲ့သူကို သမရိုးက်ေမးခြန္းေလး တစ္ခုေလာက္ ေမးၾကည့္လိုက္ပါလား? သူတကယ္လိုအပ္ေနတဲ့ အရာေလး ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္သြားႏိုင္ပါတယ္။ သူ ရယ္ခ်င္ရယ္ လိမ့္မယ္၊ ဒါေပမယ့္ သူၾကည္ႏူးမိမွာပါ။
သူငယ္ခ်င္းလည္း“ပီတိ”ဆိုတာကို သိျမင္ခံစားလာရပါလိမ့္မယ္။

တစ္ခါသာႀကံဳမည့္ ပထမ မ်ား

ကို အိမ္ က tag ထားတယ္ဆိုလို႕ မနည္းျဖစ္ၫွစ္စဥ္းစားၿပီးေရးလိုက္တာပါ။ မေရးမခ်င္း ေစာင့္ေနမယ္( တိုင္နဲ႕ေခါင္းနဲ႕) ဆိုလို႕ အမႈ႕မပတ္ခင္ အၿပီးေရးလိုက္ရတာပါ။ လူတစ္ေယာက္ တစ္ဘဝမွာ တစ္ခါသာႀကံဳၾကတဲ့ ပထမဆံုးေတြဆိုေတာ့ အမွတ္တရ ေပ်ာ္စရာေလးပါ။

ပထမဆံုး လူ႕ေလာကထဲ ေရာက္လာခ်ိန္ ................ 21.2.1986 ( tag တဲ့သူဆီက ျပန္ခိုးခ်ထားသည္ :P )

ပထမဆံုး တက္သည့္ေက်ာင္း ......................... အ.မ.က(၃) ပဲခူး ..
( ပထမစတက္တုန္းကေတာ့ မူႀကိဳသေဘာမ်ိဳးတက္တာပါ ပဲခူးမွာက မူႀကိဳေတြဘာေတြ နည္းတာကိုး။ အသက္က ၄ ႏွစ္ပဲရွိေသးတာ ေက်ာင္းေပ်ာ္သေဘာ ေမေမ တို႕က သြားထားတာ ဆရာမက စာလိုက္ႏိုင္တယ္ဆိုၿပီး တစ္ခါတည္း အတန္းတင္ေပးလိုက္တာ၊ ဆရာမေက်းဇူးနဲ႕ ဘြဲ႕ရတဲ့ထိ အသက္လိမ္ၿပီးေက်ာင္းေနခဲ့တာ ဟိဟိ :P ။ အဲဒီမွာ ၃ တန္းထိတက္ၿပီးမွ ရန္ကုန္မွာေျပာင္းေနတာပါ )

ပထမဆံုး ရသည့္ဆု ..................................... သူငယ္တန္္းမွာ ဒုတိယ ဆုရပါတယ္ ...

ပထမဆံုး ရသည့္လက္ေဆာင္.......................... ဆုရေတာ့ ေဖေဖနဲ႕ေမေမ က ဂါဝန္အျဖဴေလး ဝယ္ေပးတယ္
( ဆုတက္ယူတာလည္း အဲဒီ ဂါဝန္ေလးနဲ႕၊ ခုထိသိမ္းထားတယ္ )

ပထမဆံုး သူငယ္ခ်င္း .................................. ခင္မာေဝ
( မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္အိမ္မွာေနတာေလ၊ သဥၨာ့အတြက္ဆို အားလံုးကို ရန္လိုက္ျဖစ္တက္တယ္ )

ပထမဆံုး လိုက္ဆိုျဖစ္တဲ့သီခ်င္း ........................ ဒုတိယ တန္းေလာက္တုန္းက ဗဒင္ ရဲ႕“ဒို႕ကေတာ့ ဒို႕ကေတာ့”ေလ၊
( အဲဒီတုန္းက သီခ်င္းထဲက “ သိုးမဲေဟာင္း”ဆိုတာကို နားမလည္ေတာ့ “သိုးႏြားမဲေဟာင္း”ဆိုၿပီး လိုက္လိုက္ဆိုလို႕ ေဖေဖနဲ႕ေမေမ က ခုထိေျပာေျပာၿပီး ရယ္ေနၾကတုန္း.. :D )

ပထမဆံုး ဘေလာ့ဂ္ေရးတာ .......................... ၾကယ္စင္ပ်ိဳးခင္းပါ။

ပထမဆံုး ခ်စ္သူ ....................................... ဒုတိယႏွစ္တက္တုန္း သူငယ္ခ်င္းကို ကိုယ္ကတစ္ဖက္သက္ခ်စ္တာေလ
( အဲဒီမွာ ပဲ အသည္းကြဲတာပဲ :( ဒဏ္ရာက ခုထိေပ်ာက္ေသးဘူး၊ အစြဲအလမ္းႀကီးတာေလ၊ မယံုရင္ မိုက္မဲသူ ကဗ်ာကိုဖတ္ၾကည့္ )

ပထမဆံုးေရာက္ဖူးတဲ့တစ္ျခားၿမိဳ႕................... ေမာ္လၿမိဳင္
( ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕ အေမရိကန္ေဆးရံုမွာ သဥၨာ့ကို ေမြးတာပါရွင့္ )

ပထမဆံုး ဆရာလုပ္ျခင္း.......................... သူငယ္တန္းတုန္းက
(ဆရာမက ႀကိမ္လံုးေလးေပးၿပီး သမီး သူငယ္ခ်င္းေတြကို တုိင္ေပးလိုက္ပါအံုးဆိုလို႕ အတန္းေရွ႕ထြက္ၿပီး ဆရာလုပ္လိုက္ေသးတယ္၊ ေက်ာင္းဆင္းခါနီးမို႕ သမီးကိုႀကိဳဖို႕ အတန္းအျပင္မွာ ေစာင့္ေနတဲ့ေဖေဖ့မ်က္ႏွာ ၿပံဳးေနတာ ခုထိျမင္ေနေသးတယ္)

ပထမဆံုးဖတ္ဖူးသည့္ ဝတၳဳစာအုပ္................... တာရာမင္းေဝ
(၁၀တန္းၿပီးလို႕ အကိုက ဖတ္ၾကည့္ဆိုၿပီး ယူလာေပးတာ၊ ရယ္လိုက္ရတာ ခြက္ထိုးခြက္လန္ပဲ :D )

ပထမဆံုးအႀကိမ္ မိဘမပါဘဲခရီးေဝးသြားခဲ့တာ ............ ပထမႏွစ္ၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းကေန လားရႈိးၿမိဳ႕ကို ေလ့လာေရး ဆင္းတုန္းကပါ။

ပထမဆံုး ဘေလာ့ဂ္ဆရာ.............................. ကိုညီလင္းဆက္ ရဲ႕ ျမန္မာဘေလာ့ဂ္ျပဳလုပ္ပံု ကိုဖတ္ၿပီးစလုပ္ျဖစ္တာပါ။

ကိုႀကီးအိမ္ ဂေလာက္ဆို ရၿပီလားဟင္....။ ခုလိုအမွတ္တရေလးေတြေရးျဖစ္ေအာင္း tag လိုက္တဲ့အတြက္ေက်းဇူးပါဂ်ာ။ လိုေသးတယ္ထင္ရင္ ထပ္ေမးေပါ့ေနာ္။ ျပန္ tag စရာလည္းမရွိေတာ့ပါလား။
ဟဲဟဲ ေတြ႕ၿပီဗ်ာ ကိုဦး မအားတဲ့ၾကားကေန ေရးေပးပါဦးဗ်ိဳ႕....။ အဲလိုကို အလိုက္ကန္းဆိုးမသိတာ ဟီးဟီး :D :D

စိန္နားကပ္၊ စိန္အတု နဲ႔ ပါးမ်ားအေၾကာင္း

ဒီတစ္ခါေတာ့ စိန္အစစ္ေတြ၊ စိန္အတုေတြ နဲ႔ ပါးေတြအေၾကာင္း ေဝမွ်ေပးမွာပါ။ ဒီလိုေျပာေနလို႕ သဥၨာ တစ္ေယာက္ စိန္ေရာင္းဝယ္ေရး လုပ္ေနၿပီလားလို႕ မထင္လိုက္ပါနဲ႕။ ဆရာ အတၱေက်ာ္ ရဲ႕ စာအုပ္ထဲကေန ေဝမွ်ေပးတာပါ။

ဘဝမွာ တခ်ိဳ႕လူေတြက“စိန္နားကပ္”ျဖစ္လာၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕ေတြကက်ေတာ့“စိန္အတု”၊ အဲ..တခ်ိဳ႕ကက်ေတာ့
“ပါး”ေတြျဖစ္ကုန္ၾကပါတယ္။ ေန႕စဥ္လူေနမႈဘဝကို တေစ႔တေစာင္းၾကည့္မိရင္ အဲဒီအတိုင္းပဲ ေတြ႕ေနရတယ္။ ဒီေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္စဥ္းစားၾကည့္မိတယ္ ကိုယ္ကေရာ၊ စိန္နားကပ္လား၊ စိန္အတုလား၊ ပါးလားေပါ့။

နာမည္ေက်ာ္ရင္၊ၾသဇာရွိရင္၊ ရာထူးႀကီးရင္၊ တစ္ခုခုမွာ သိပ္ေတာ္ေနရင္ အဲလိုလူရဲ႕အနားမွာ လူေတြ ဝိုင္းေနတတ္ပါတယ္။ လူႀကီးေတြတင္လားဆိုေတာ့ မဟုတ္ဘူး၊ ကေလးဘဝမွာကတည္းက အဲလို အမူအက်င့္ေလးေတြ စေတြ႕ခဲ့ရဖူးၾကတာပါ။

အတန္းထဲမွာ စာေတာ္တဲ့ေက်ာင္းသားေတြရွိသလို၊ ဘယ္သူ႕သား၊ ဘယ္ဝါ့သား ဆိုတာေတြလည္းရွိပါတယ္။ အဲလို ေက်ာင္းသားေတြနားမွာ အေႃခြအရံဆိုတာ ေပါမွေပါ။ စာေတာ္တဲ့သူနားမွာသာ မေပါရွိရမယ္၊ ဘယ္သူ႕သား၊ ဘယ္ဝါ့သားနာမွာေတာ့ ဝိုင္းဝိုင္းကိုလည္လို႔။ လူမွန္းသူမွန္း မသိတသိ ကေလးဘဝကတည္းက “မ်က္ႏွာႀကီးဆာ”တယ္ဆိုတာကို သတိထားမိခဲ့ဖူးပါတယ္။

ကိုယ့္မွာေတာ့ မူလကတည္းက ရွိေနတဲ့ သိမ္ငယ္စိတ္ေၾကာင့္လားေတာ့မသိဘူး။ အဲသလို ဝိုင္းေနသူေတြကိုဆို ေဝးေဝးက ေရွာင္ျဖစ္ခဲ့ တယ္။ အဝိုင္းခံရသူအေပၚ မရႈဆိတ္တဲ့စိတ္ မျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ ဝိုင္းေနသူေတြကိုေတာ့ တေစ့တေစာင္း အကဲခတ္မိခဲ့တာ ငယ္ငယ္ကတည္းကပါပဲ။

ႀကီးလာလို႕ လူေတာသူေတာထဲ ေရာက္လာေတာ့ လူေတြရဲ႕အဲဒီ အမူအက်င့္ကို ပိုၿပီး ျပက္ျပက္ထင္ထင္ ျမင္လာရပါတယ္။ လူရြယ္လူလတ္ေတြေတာင္ မဟုတ္ဘူး၊ လူအိုလူမင္းေတြမွာေတာင္ အဲသလို ဝုိင္းခ်င္တဲ့ စရိုက္ေလးေတြ ရိွေနတာ ျမင္ရတယ္။

အဲဒီမွာ ဘာသြားေတြ႕လည္းဆိုေတာ့“ပင္ကိုအေရာင္အဝါ”ဆိုတာပါ။ ပင္ကိုအေရာင္အဝါ ထြက္လာဖို႔အတြက္က ပင္ကိုအစြမ္းအစနဲ႔ အရည္အခ်င္းရွိေနဖို႔ လိုပါတယ္။ ေျပာင္းျပန္ေျပာရရင္ ပင္ကိုအစြမ္းအစ၊ အရည္အခ်င္း မရွိသူမ်ားမွာ ပင္ကိုအေရာင္အဝါ မရွိပါဘူး။ သည္အခါမွာ ပင္ကိုအေရာင္အဝါရွိသူတို႕ရဲ႕ အရိပ္ကို ခိုလႈံၿပီး မိမိကို လူျမင္ေအာင္အားထုတ္ရေတာ့တာပါ။

အဲသလို တစ္ေယာက္ေယာက္ရဲ႕ အေရာင္အဝါကို အားျပဳလိုက္ရင္းက“သူကေတာ့ ကိုဘယ္သူ႕ရဲ႕ ညာလက္ရံုးႀကီးပဲ” ဆိုတာေလာက္မ်ား ျဖစ္သြားၿပီဆိုရင္ အဲလိုလူေတြအတြက္ ဘဝဟာ ၿပီးျပည့္စံုသြား တတ္စၿမဲပါ။ အမွန္ေတာ့ သူဟာ တျခားသူရဲ႕အရိပ္ကိုခိုၿပီးမွ မိမိရဲ႕ျဖစ္တည္မႈေလးအတြက္ အသက္ဆက္ေနရတဲ့ဘဝ ကို ေရာက္မွန္းမသိ ေရာက္ေနတာပါပဲ။

တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ေတာ္တယ္။ သူတို႔က အေရာင္အဝါရွိသူရဲ႕ အရိပ္ကို ခိုတာေတာ့မွန္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီလူရဲ႕အေရာင္အဝါကိုမီၿပီး မိမိ ထြန္းလင္းေတာက္ပလာဖို႕ လံုးဝအားမထုတ္ဘူး။ မိမိရဲ႕ ပင္ကိုအရည္အခ်င္း အစြမ္းအစကို ခၽြန္ျမလာေအာင္ အဲဒီလူရဲ႕အရိပ္ကို ခိုရင္းက ႀကိတ္ႀကိဳးစားတယ္၊ အားထုတ္ေနတယ္၊ လံု႕လစိုက္ေနတယ္။တစ္ခ်ိန္မွာ အဲဒီေရာင္အဝါရွိသူရဲ႕ အရိပ္ေအာက္ကလြတ္ေအာင္ ရုန္းထြက္လိုက္ၿပီး မိမိကုိယ္ပိုင္အရည္အခ်င္းအစြမ္းအစနဲ႔ ရပ္တည္ႏိုင္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ၾကတယ္။ မိမိခိုလႈံသူရဲ႕ အားနည္းခ်က္ေတြ၊ အားသာခ်က္ေတြကို အနီးကပ္ေလ့လာ သင္ခန္းစာယူၿပီး မိမိကိုယ္တိုင္ရပ္တည္တဲ့အခါမွာ အမွာနည္းေအာင္လုပ္ယူတယ္။ အဲသလိုလူမ်ိဳးကေတာ့ စိန္နားကပ္ေရာင္ေၾကာင့္ ေျပာင္တဲ့ပါး မဟုတ္တာ ေသခ်ာတယ္။ သူတို႔က ကိုယ့္ကိုယ္ကို စိန္နားကပ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ယူခဲ့ၾကတာပဲ။

အဲ... တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဝိုင္းတဲ့အထဲလည္း မပါဘူး၊ မွီတဲ့ အထဲလည္းမပါဘူး။ သူ႕ဘာသာသူရပ္တည္ႏိုင္တဲ့ စိန္နားကပ္ေတြ။ သည္လိုလူေတြလည္းေတာ္ပါတယ္။ အဲ.. တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ့ ဝိုင္းတဲ့အထဲလည္း မပါ၊ မွီတဲ့အထဲလည္းမပါတာေတာ့ မပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ဘာသာ ရပ္တည္ႏိုင္ေအာင္လည္း အားမထုတ္ဘဲ၊ တစ္ေယာက္ေယာက္ရဲ႕အရွိန္အဝါကို ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း ပံုတူကူးတဲ့ စိန္နားကပ္ အတုေတြျဖစ္လာၾကတယ္။ အမ်ားသံုးစကားနဲ႔ေျပာရရင္“ဒုတိယ ဖိုးစိန္”ေတြေပါ့။

စိန္တစ္လံုး ဆိုတဲ့မုန္႔ဟင္းခါးဆိုင္ကအလုပ္ျဖစ္ေနရင္ ကိုယ္ကတစ္လံုးစိန္ ဆိုတဲ့နာမည္မ်ိဳးနဲ႔ မုန္႔ဟင္းခါးပဲ လိုက္ေရာင္းတာမ်ိဳး၊ ေမာင္ဘဆိုသူက ေဗဒင္မွာ နာမည္ႀကီးေနရင္ ေမာင္ဘာဆိုတဲ့ မနီးရိုးစြဲ နာမည္မ်ိဳးနဲ႔ ေဗဒင္လိုက္ေဟာတာမ်ိဳးဟာလည္း ဒုတိယဖိုးစိန္ အလုပ္ေတြပါပဲ။ ရၿပီးသားနာမည္၊ ထင္ေပၚၿပီးသားနာမည္ကို သံုးၿပီး ဆင္တူ ရိုးမွားလုပ္ရင္း မရိသတ္ကို ပံုမွားရိုက္ဖို႕ အားထုတ္တာပါပဲ။ ဒါကေတာ့ စိန္အတုေတြေပါ့။

ဘဝမွာ စိန္နားကပ္ျဖစ္ခ်င္သလား၊ စိန္အတုျဖစ္ခ်င္လား၊ ပါးျဖစ္ခ်င္သလား။ တကယ္ေတာ့ လူတိုင္းမွာ ကုိယ့္ဘဝကို ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ပဲ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ေတြ၊ ဖန္တီးခြင့္ေတြ ရွိေနတာမဟုတ္လား။

နားလည္သေလာက္ေျပာရရင္ေတာ့ ဘယ္သူမွ ပါးမျဖစ္ခ်င္ဘူးထင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လူလံုးျပခ်င္တဲ့ ေဇာေၾကာင့္ အေရာင္အဝါရွိသူေတြ အနား ေျပးေျပးကပ္ရင္း ပါးျဖစ္မွန္းမသိ၊ ျဖစ္ကုန္ၾကရတာလည္း လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားပါပဲေလ။

ဒါေလးက ဆရာအတၱေက်ာ္ရဲ႕ စာအုပ္ေလးထဲကေပါ့ ခုေတာင္ ေရးေနရင္းနဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို စိန္အစစ္လား၊ အတုလား၊ ပါးမ်ားျဖစ္ေနတာလားဆိုတာ ေတြးေနမိပါတယ္။ စိန္အတုမျဖစ္ေတာင္ ပါးျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္၊ ဆိုလိုခ်င္တာက မိဘ ရဲ႕ တာဝန္ေက်ပြန္မႈနဲ႔ ပါးေျပာင္ခဲ့ဖူးတာကိုေျပာတာပါ။ ဆပ္ျပာေကာင္းလို႕ ေခါင္းေပါင္းျဖဴခဲ့ပါတယ္။ ခုေတာ့ ဒီေခါင္းေပါင္းေလး ကိုပဲ ကိုယ့္အစြမ္းနဲ႔ကိုယ္ ဆက္ျဖဴေနေအာင္ တက္ႏိုင္သေလာက္ႀကိဳးစားလုပ္ေဆာင္ေနပါ့မယ္။ ကိုယ္တိုင္က စိန္အႀကီးႀကီးတစ္လံုး မျဖစ္ႏိုင္ေတာင္မွ စိန္အစစ္ ေသးေသးေလးေလာက္ေတာ့ ျဖစ္ခ်င္ပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ပဲေသးငယ္ပါေစ စိန္အစစ္ပဲ ျဖစ္ခ်င္ပါတယ္။

ရုပ္ပံုေလးေတြကေပးတဲ့အေျဖ...

ဒီတစ္ခါေတာ့ ပံုေလးေတြဆြဲၿပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ေဗဒင္တြက္ၾကည့္ရေအာင္။ ကစားရမယ့္ နည္းေလးကေတာ့ ေပးထားတဲ့ ဇယားထဲက အတိုင္း ဇယားတစ္ခု ဆြဲလိုက္ပါ။ ပထမ အေပၚဆံုး လိုင္းမွာေတာ့ သူေပးထားသလို ပံုတူေလးေတြ ဆြဲလိုက္ပါ။ ၿပီးရင္ တတိယေျမာက္ လိုင္းေတြထဲမွာ အဲဒီ ပံုတူနဲ႕ တူတယ္လို႕ထင္တဲ့ အရာဝတၳဳ၊ ပစၥည္း တစ္ခုခုကို ဆြဲေပးပါ။ ဥပမာ သူေပးထားတာ အဝိုင္းဆိုရင္၊ ကိုယ္က နာရီ ဆြဲမယ္၊ ေန ပံုဆြဲမယ္ စသျဖင့္ ဆြဲေပးရမွာပါ။ ဆြဲတဲ့ေနရာမွာ ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ ပထမဆံုး ေပၚလာတဲ့ အရာကိုသာ ဆြဲေပးပါ။ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ အဲဒီ ပံုတူေလးေတြကို ဘာျဖစ္လို႕ဆြဲျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ေလးေတြကို ဒုတိယေျမာက္လိုင္းမွာ ေရးေပးရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဥပမာ ေနပံု ဆြဲတဲ့သူက ထြန္းလင္းေတာက္ပ တယ္၊ အလင္းေပးႏိုင္တယ္၊ စသျဖင့္ေပါ့ ကိုယ့္ရဲ႕ ခံစားခ်က္ေလး ေတြ ေရးေပးရမွာပါ။ ဇယားကြက္ ၆ ခုလံုးျဖည့္ၿပီးသြားတဲ့သူကေတာ့ ေအာက္မွာ အေျဖ တုိက္ၾကည့္လို႕ရပါၿပီ။ မၿပီးေသးဘဲ နဲ႕ေတာ့ ခိုးမၾကည့္ရဘူးေနာ္.. :P



အေျဖေလးေတြကေတာ့..
အဝိုင္း မွာ ဆြဲလိုက္တဲ့ ပံုရဲ႕ အေၾကာင္းျပခ်က္ေလးက မိမိကိုယ္မိမိ ျမင္တဲ့ အျမင္ ပါ။

ႀတိဂံ မွာ ဆြဲလိုက္တဲ့ ပံုရဲ႕ အေၾကာင္းျပခ်က္ကေတာ့ သူမ်ားေပၚကို ျမင္တတ္တဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕ အျမင္ပါတဲ့။

ေလွခါး မွာ ဆြဲလိုက္တဲ့ ပံုရဲ႕ အေၾကာင္းျပခ်က္ကက်ေတာ့ အလုပ္အကိုင္နဲ႔ပတ္သက္လို႕ ဘဝကို ျဖတ္သန္းမယ့္ ကိုယ့္ရဲ႕ ခံယူခ်က္ပါတဲ့။

အေပါင္း လကၡဏာ မွာကေတာ့ စိတ္ဓာတ္ပိုင္းနဲ႕ပတ္သက္တဲ့ မိမိရဲ႕ဘဝဆိုတာအေပၚ ခံယူခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။

ေလးေထာင့္ မွာ ဆြဲလိုက္တာကေတာ့ မိမိရဲ႕ မိသားစုအေပၚ ျမင္တဲ့ အျမင္ပါတဲ့။

“က” လို ပံုစံေလးမွာ ကေတာ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဆိုတာကို သင္က ျမင္တဲ့ အျမင္ပါတဲ့ ရွင္။

သဥၨာ ေျဖလိုက္တာေတြကို ေျပာျပလိုက္အံုးမယ္.. ဟိဟိ ႀကံဳတုန္းေလး....

အဝိုင္းမွာ.... ကမၻာ ပံု ဆြဲၿပီးေတာ့ က်ယ္ဝန္းတယ္ ဆိုၿပီးေရးလိုက္တာ ဟဲဟဲ
ႀတိဂံမွာေတာ့... ေတာင္ပံုဆြဲတယ္ရွင့္၊ အေၾကာင္းျပခ်က္ကေတာ့ ႀကီးက်ယ္ ျမင့္မား တယ္။
ေလွခါးကိုေတာ့... စက္ေလွခါး ဆြဲလိုက္တယ္၊ အေပၚေရာက္ခ်င္ရင္ သံုးရမယ့္ အရာတဲ့( ဟုတ္ေနတာပဲ )
အေပါင္းမွာေတာ့.... မီးပြိဳင့္လမ္းဆံုကို အရင္ဆံုးသြားျမင္တယ္၊ အရပ္ေပါင္းဆံုက ဆံုဆည္းရာေနရာလို႕ ေရးလိုက္ေသး။
ေလးေထာင့္မွာ... ေရကူးကန္ကို ဆြဲေပးလိုက္တယ္၊ စိတ္ေပါ့ပါး၊ လန္းဆန္းေစတဲ့ေနရာလို႕ အေၾကာင္းျပခ်က္ ေရးေပးလိုက္တယ္။
“က”မွာေတာ့.. ငွက္ပ်ံေနတဲ့ပံုကို ဆြဲတာေပါ့ေနာ္၊ လြတ္လပ္တယ္ ဆိုပဲ ဟဲဟဲ

အေျဖထြက္လာမွ ေအာ္ ဆိုၿပီး ေအာ္သြားတယ္။ သူမ်ားေတြေတာ့မသိဘူး၊ သဥၨာ့အတြက္ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး တိုင္ဆိုင္တာ ေတြ႕ရတယ္။ သူငယ္ခ်င္းတို႕လည္း ကစားရင္း ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ..။

၃ ခုစီရွိတယ္တဲ႔

သူကေတာ့ ၃ ခုစီေရးထားတာပဲ လိုအပ္ေသးတယ္ထင္ရင္ေတာ့ ကိုယ့္သေဘာနဲ႔ ကိုယ္သာထပ္ျဖည့္လိုက္.. ဘယ္သူ႕ကိုမွ အားမနာနဲ႔ ဟဲဟဲ :P


ဘဝမွာ တစ္ခါၿပီးသြားတာနဲ႔ ျပန္မရႏိုင္ေတာ့တဲ႕အရာ ၃ ခု
၁) ေျပာလိုက္တဲ႕စကား
၂) အခြင့္အလမ္း
၃) အခ်ိန္


ဘဝမွာ အၿမဲတမ္းမတည္ၿမဲႏိုင္တဲ႔ အရာ ၃ ခု
၁) အိပ္မက္
၂) ေအာင္ျမင္မႈ
၃) ကံၾကမၼာ




သင့္ဘဝကို ႀကီးျမတ္ေစႏိုင္တဲ႔ အရာ ၃ ခု
၁) ဝီရိယနဲ႕ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈ
၂) ေျဖာင့္မတ္မွန္ကန္မႈ
၃) ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ျမင္မႈ




ဘဝမွာ တန္ဖိုးအရွိဆံုး အရာ ၃ ခု
၁) ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ
၂) မိမိကိုယ္ကို ရိုေသမႈ
၃) အခ်ိန္




ဘဝမွာ ေပ်ာက္ဆံုးလို႕မျဖစ္ေသာ အရာ ၃ ခု
၁) ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ
၂) ေမ်ာ္လင့္ခ်က္
၃) တည္ၾကည္ေျဖာင့္မတ္မႈ



ဘဝကို ျဖတ္စီးပစ္ႏိုင္ေသာ အရာ ၃ ခု
၁) ေလာဘ
၂) မာန္မာန
၃) ေဒါသ

လူ ၅ မ်ိဳး

ဒီ ငါးမ်ိဳး ငါးလူ ကေတာ့ ဆရာ အတၱေက်ာ္ ရဲ႕ စာအုပ္ထဲမွာ ဖတ္ဖူးတာေလးပါ။ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း ဖတ္၊ မွတ္လို႕ရေအာင္ ေရးလိုက္တာပါ။ သူေျပာတာက ေလာကမွာ လူ ၅ မ်ိဳးသာ ရွိတဲ႔အေၾကာင္းပါ။

ပထမ တစ္မ်ိုဳးက အဝတ္အစား ဝတ္ထားတဲ႕ တိရစာၦန္သာသာ လူစား( Mere animals wearing clothes)တဲ႔။ အဲဒီလူမ်ိဳးေတြက တိရစာၦန္လိုပဲ အိပ္၊ စား၊ ကာမ ထိုသံုးဝနဲ႕ပဲ ဘဝကို အခ်ိန္ကုန္ေနၾက၊ တိရစာၦန္လိုပဲ စိတ္ကူးထဲေပၚတာေတြ အကုန္လံုးေလွ်ာက္လုပ္ၾက၊ အာရံုရင္ ရသလို ထင္ရာစိုင္းလိုက္ၾကနဲ႔မို႕ တကယ္တမ္းမွာ တိရစာၦန္က အဝတ္အစားဝတ္ထားတာေလာက္ပဲ ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူငါးမ်ိဳးထဲမွာ အနိမ့္ဆံုး အမ်ိဳးအစားလို႕ သရုပ္ခြဲျပထားပါတယ္။

ဒုတိယ တစ္မ်ိဳးကေတာ့ ပထမ ထက္ အနည္းငယ္ သာပါတယ္တဲ႔။ အဲဒါကေတာ့ အခြင့္အေရးသမားေတြ( oppourtunists)တဲ႔။ သည္အမ်ိဳးအစားကေတာ့ ဘယ္သူေသေသ ငေတမာရင္ၿပီးေရာ ဆိုတဲ႔စိတ္ဓာတ္နဲ႕ ကိုယ့္အခြင့္အေရးအတြက္ ဘာမဆို လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ဖို႕ ဝန္မေလးသူေတြပါတဲ႔။

တတိယ တစ္မ်ိဳးက်ေတာ့လည္း ဒုတိယအမ်ိဳးထက္ နည္းနည္းသာသြားျပန္ေရာတဲ႔။ အဲဒီတစ္မ်ိဳးကေတာ့ ဘဝရပ္တည္မႈအတြက္ အားထုတ္သူမ်ား (careerists) ပါ။ သူတို႕ကေတာ့ အတက္ပညာ၊ အသိပညာ၊ ဝါသနာ၊ အစြမ္းအစ တစ္ခုခုကို ထုတ္သံုးၿပီး ဘဝရပ္တည္ေရးအတြက္ ေဆာင္ရြက္ေနသူမ်ားျဖစ္ပါတယ္။

စတုတၳ တစ္မ်ိဳးကေတာ့ စာရိတၱမ႑ိဳင္ကို ခိုင္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းသူမ်ား(men of principle)ျဖစ္ပါတယ္။ လွ်ာမွာ ျမက္ေပါက္ပါေစ၊ သည္လိုအလုပ္မ်ိဳးကိုျဖင့္ မလုပ္ဘူး။ မိုးၿပိဳရင္ ၿပိဳပါေစ၊ မတရားတာေတာ့ မလုပ္ဘူး စသျဖင့္ မိမိရဲ႕ ယံုၾကည့္ခ်က္၊ ရပ္တည္ခ်က္ကို အပြန္းအပဲ႔ မခံသူမ်ား ျဖစ္ပါသတဲ႔။

အဲ.. ေနာက္ဆံုး ပဥၥမ တစ္မ်ိဳးကေတာ့ သူေတာ္စင္မ်ား (saints)ပါတဲ႔။ မိမိရဲ႕ကိုယ္က်ိဳးကို လံုးဝကို ထည့္သြင္းစဥ္းစားျခင္းမရွိေတာ့ဘဲ အမ်ားအတြက္ ေဆာင္ရြက္ေနတာ၊ အမ်ားသူငါေပၚ ေမတၱာေစတနာသန္႔စင္စြာ ထားရွိႏိုင္တာ၊ အတၱအနည္းဆံုးေနႏိုင္တာမ်ားနဲ႔ ျပည့္စံုေနသူ သူေတာ္စင္မ်ားပါတဲ႕။

ဒါေလးကိုဖတ္ၿပီးေတာ့ စဥ္းစားၾကည့္မိတယ္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို၊ ငါဘယ္လိုလူမ်ိဳးလဲေပါ. ။ သူေတာ္စဥ္ျဖစ္ဖို႕ကေတာ့ အေဝးႀကီးပါပဲ သူမ်ားအေပၚေမတၱာထားႏိုင္ေပမယ့္ တစ္ခါတစ္ခါ ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ ကိုယ္က်ိဴးကိုၾကည့္မိတတ္ေသးတယ္။ အတၱကလည္း ႀကီးထားလိုက္တာ။ မာနကလည္း အရမ္းမႀကီးဘူးဆိုေပမယ့္၊ သိၾကတဲ႔အတိုင္း လူမွန္ရင္ေတာ့ ကိုယ့္မာနနဲ႔ကိုယ္က ရွိၾကတာပဲေလ...။
စတုတၳတစ္မ်ိဳးမွာေရာပါႏိုင္သလား၊ စာရိတၱမ႑ိဳင္ကို မယိမ္းမယိုင္ ထိန္းႏိုင္သူလား ? ဟုတ္ကဲ႔..။ ဟုတ္ကဲ႕ဆိုလို႕ သဥၨာ့ကို အဲလိုလူလို႔မထင္လိုက္ပါနဲ႔ဦး...။ အဲလိုမ်ိဳးေလးျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနဆဲပါ။ အင္းက်န္တဲ႔ သံုးမ်ိဳးထဲမွာေတာ့ ပထမ ဆံုးအမ်ိဳးအစားမွာ မပါခ်င္တာေတာ့ အမွန္ပါ၊ ဒါေပမယ့္ ထင္ရာစိုင္းတတ္တုန္းပါပဲ။ ပထမ ၃မ်ိဳးထဲမွာ ကိုယ္ရွိေနတယ္ဆိုတာ သိေပမယ့္ ပထမဆံုးအမ်ိဴးအစားထဲမွာ မပါႏိုင္သမွ် မပါေအာင္ ႀကိဳးစားေနရပါတယ္ရွင္...။ သူငယ္ခ်င္းတို႕လည္းခဏေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ စဥ္းစားၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။

ကိုကို တို႔အတြက္ သီးသန္႕

ၿပီးခဲ႔တဲ႔ အေခါက္တုန္းက မမ တို႕အတြက္ သီးသန္႔ နည္းလမ္းေလး တင္ေပးၿပီးၿပီဆိုေတာ့၊ ဒီတစ္ခါ ကိုကို တို႔အတြက္ တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ဒါေလးကလည္း ဆရာ စံ-ဇာဏီဘို ရဲ႕ နည္းေလးပါပဲ။ အမ်ိဳးသားေတြအတြက္ သီးသန္႔ ေဟာကိန္းေလးပါ။ ဘယ္လိုမိန္းမမ်ိဳးရမလဲဆိုတာ အမ်ိဳးသား လူလြတ္တို႔ အသိခ်င္ဆံုးေလးပါ။ အသက္ႀကီးမွာလား၊ ငယ္မွာလား။ စစ္၊ မစစ္ ၊ဒါေလးေတြ သိခ်င္တာေပါ့၊ ကိုကို တုိ႔ေရ ဟုတ္တယ္ဟုတ္.. :P။ ျမန္မာ့ရိုးရာ နည္းေလးတစ္ခုပါ။ အဆင့္ဆင့္သယ္ေဆာင္လာတာ အခုထိပါပဲ။
ပထမ ဆံုး ေမြးသကၠရာဇ္ကိုေတာ့ သိဖို႔လိုတယ္။ ျမန္မာခုႏွစ္ ေမြးသကၠရာဇ္ ျဖစ္ရမည္။ ၎ကိုတည္ၿပီး ၄ နဲ႔ေျမွာက္၊ ရလာတဲ႔ ကိန္းဂဏန္းကို ၇ (ရေကာက္ မဟုတ္ဘူးေနာ္) နဲ႔စား၊ အႁကြင္းကိုၾကည့္ၿပီး ေဟာကိန္းထုတ္ထားတာကို ဖတ္ၾကည့္ပါ။ အေျဖရၿပီေပါ့။
ဆိုလိုတာက ၁၃၄၀ မွာေမြးတဲ႔ အမ်ိဳးသားတစ္ဦး၊ ဘယ္လိုမိန္းမ မ်ိဳးရမလဲ ဆိုပါစို႕..
၁၃၄၀ x ၄ = ၅၃၆၀ ရပါတယ္
၅၃၆၀ ကို ၇ နဲ႔စားလိုက္ပါက အႁကြင္း ၅ ရပါတယ္။
အႁကြင္း ၅ ဆိုတဲ႔ ေနရာ ဖတ္ယံုေပါ့။ ေမြးႏွစ္တူေတြ အားလံုး တစ္ပံုစံတည္း ျဖစ္ေနမွာေပါ့ ဆိုတဲ႔ ေမးခြန္း ေမးသင့္တယ္။ ဟုတ္ပါတယ္။ ကိန္းခ်င္းအတူတူပါပဲလုိ႔ ျပန္ေျဖပါမယ္။ တကယ္တမ္း လက္ေတြ႕အေျခခံ တူတာကိုလည္း ေတြ႕ရပါတယ္။

အေျဖမ်ား
အႁကြင္း ၁ ။ ။ ရခဲ႔ရင္ ေတာ္ေတာ္ကံေကာင္းပါတယ္။ ကိုယ္ရမယ့္ မိန္းကေလးက အလြန္သန္႕စင္တဲ႔ မိန္းကေလးပါ။ ကိုယ္က်င့္သိကၡာ လံုေအာင္ ထိန္းတဲ႔သူ။ အေတြ႕အႀကံဳကလည္း မရွိသေလာက္ပဲ။ ရည္းစားေတာင္ ထားဖူးရဲ႕လားမသိ။ ေအးေအးေနတတ္တယ္၊ လုပ္ငန္းတစ္ဖက္၊ ပညာတစ္ဖက္ ဘဝတိုက္ပြဲ ဝင္ေနတဲ႔သူ။ ကိုယ္ပိုင္အစြမ္းအစနဲ႔ အသက္ေမြးႏိုင္တယ္။ ဥာဏ္ေကာင္းတယ္။ တစ္ခါတစ္ခါ ႏြဲ႕ဆိုး ဆိုးတတ္တယ္။ တည္တည္ၾကည္ၾကည္ေနတယ္။ သြက္သြက္လတ္လတ္နဲ႔ မိန္းမသားပါ။ ေခတ္မီတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ေခတ္မဆန္ဘူး။ သိပ္သဝန္ ေၾကာင္တတ္တာ။ သူ႕ေရွ႕သြားၿပီး တစ္ျခားလူအေၾကာင္းသြားမေျပာေလနဲ႔၊ စိတ္ေကာက္ၿပီး ေခ်ာ့လိုက္ရမွာ အေမာ။ ကိုယ္နဲ႔ အဆင္ေျပမယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ လူႀကီးဆန္ၿပီး၊ အမ်ားအားျဖင့္ကေလးဆန္တတ္တဲ႔ အတြက္ ကိုယ့္မိဘ နဲ႔ေတာ့ ျပႆနာပဲ။ ဘာပဲေျပာေျပာ ကိုယ့္အပၚ သစၥာထားတဲ႔သူေပါ့။

အႁကြင္း ၂ ။ ။ ရခဲ႔ရင္ ကိုယ့္ႏွလံုးသား ကိုယ္ျပန္စမ္းစစ္ၾကည့္။ ေမတၱာတရားမွာ အေပးသမား သက္သက္ပဲ။ ကိုယ္ကခြင့္လႊတ္တတ္တယ္၊
သနာတတ္တယ္။ ကိုယ္ရမယ့္ အိမ္ေထာင္က ဂရုဏာကို အေျခတည္တဲ႔ အိမ္ေထာင္မ်ိဳး။ ကိုယ္နဲ႔အေၾကာင္းပါမယ့္ မိန္းကေလး ခမ်ာ ဘဝမွာ လူလည္ လူရႈပ္ေတြရဲ႕ လွည့္စားခံရၿပီး အသည္းကြဲဒဏ္ရာေတြနဲ႔။ သူ႕ရဲ႕ေနာက္ေၾကာင္းကိုလည္း မႃခြင္းမခ်န္ ေျပာျပမွာပါ။ သေဘာထား ႀကီးႀကီးနဲ႔ သူ႕ဘဝကို သိမ္းပိုက္ ကာကြယ္ေပးရမွာပါ။ သူက အတိတ္လူေဟာင္းဆီ စိတ္ၫြတ္မသြားပါဘူး။ ကိုယ္နဲ႔ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး အလြန္သာယာတဲ႔ အိမ္ေထာင္တစ္ခုကို တာဝန္ေက်စြာ တည္ေဆာက္မွာပါ။ အေခ်ာအလွေလးပါ။ ဘဝက မလွေပမယ့္ ရုပ္ဆင္းရူပကာ အလံုးစံု ေငးေလာက္ေအာင္ လွပတဲ႔သူ။ အိမ္ေထာင္ကို ႏိုင္ႏိုင္နင္းနင္း ထိန္းမွာ။ လုပ္တက္ ကုိင္တက္။ ကိုယ့္မိဘအသိုင္းအဝိုင္း အရိပ္ေအာက္ကို ဝင္လာမွာ။ ေအာက္က်ိဳ႕ၿပီးဆက္ဆံမွာ။ ေနာက္ဆို ကိုယ့္မိဘေတြက သမီးအရင္းလိုခ်စ္မွာ။

အႁကြင္း ၃ ။ ။ ေဆြႀကီးမ်ိဳးႀကီးထဲကျဖစ္ျဖစ္၊ ျမင့္ျမတ္ေသာ အမ်ိဳးအႏြယ္ကျဖစ္ျဖစ္ ဒီလိုမိန္းကေလးနဲ႔ အိမ္ေထာင္က်မွာ။ ဂုဏ္ပကာသန ဝန္းက်င္အလယ္ကေပါ့။ ေတာ္တာ္မာနႀကီးမွာ။ စိတ္ႀကီး၊ ေခါင္းမာ၊ ပညာတတ္၊ ႏွလံုးသားခ်ိဳေသာ္လည္း ဘုဂြေျပာတတ္ၿပီး၊ ေတာ္ရံု တန္ရံုကို အဖက္မလုပ္တတ္တဲ႔ မိန္းကေလး။ ပညာအတက္ကို အေျခတည္ၿပီး အသက္ေမြးတဲ႔ မိန္းကေလး။ တစ္ခုေတာ့ေျပာမယ္၊ အိမ္ေထာင္က်ၿပီးရင္ ကိုယ့္အသိုင္းအဝိုင္းထဲ သူဝင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ သူ႕အသိုင္းအဝိုင္းထဲ ကိုယ္ေရာက္လိမ့္မယ္။ အႏိုင္လိုတာမဟုတ္ေပမယ့္၊ အႏိုင္က်င့္တာ ဝါသနာ ပါတယ္။ သူနဲ႔ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး အေပါင္းအသင္း၊ ငယ္မိတ္ေဆြေတြထဲက ခပ္ညံ့ညံ့ လာလည္ရင္ေတာင္၊ ရန္ျဖစ္မွာ။ ဒါေပမယ့္ အိမ္ေထာင္ကံေကာင္းပါတယ္ေလ။ အိမ္ေထာင္ေၾကာင့္ ဘဝမွာ ထူးထူးျခားျခား တိုးတက္မႈေလးေတြ ရမွာ။ သူကလည္း ကိုယ့္ကို တိုက္တုိက္တြန္းတြန္းေလး အလုပ္လုပ္ခိုင္းမွာ။ ကြယ္ရာ သူငယ္ခ်င္းေတြက ကုိယ့္ကို မိန္းကေၾကာက္လို႕ေျပာရင္ ၿငိမ္ခံေပေရာ့။

အႁကြင္း ၄ ။ ။ အေတာ္အိေႃႏၵႀကီးၿပီး ျမင့္ျမတ္တဲ႔ အသိုင္းအဝိုင္းၾကားက မိန္းမသား ကိုယ့္ဘဝထဲကို တိုးဝင္လာမွာပါ။ ပင္တိုင္စံ ေဆာင္းသမားေလး ဇာတ္လိုေပါ့။ သူမက ခ်စ္လြန္းေတာ့ အရာရာကိုစြန္႕လႊတ္ၿပီး ဘဝကို ပံုအပ္မွာ။ ေလးစားဖို႔ေကာင္းတဲ႔ မိန္းမသားေပါ့။ ဘဝအေတြ႕အႀကံဳကလည္းနည္း၊ ပင္ကိုကလည္း ေက်ာင္းနဲ႔အိမ္ ျဖတ္သန္းတဲ႔ ဘဝ၊ ျပည့္ျပည့္စံုစံုနဲ႔ ေအးခ်မ္း အိေႃႏၵရွိတဲ႔၊ သန္႕ရွင္းသန္႔စင္လွတဲ႔ သဇင္ပန္းလို ေတာ္ဝင္မိန္းမသားမ်ိဳးနဲ႔ ဆံုစည္းတဲ႔ ကိုယ့္ဘဝကို သူငယ္ခ်င္းေတြက မုဒိတာ ပြာၾကပါလိမ့္မယ္။ အလြန္သည္းခံတတ္၊ ခြင့္လႊတ္တတ္ေပမယ့္ မဟုတ္တာေတာ့ သြားမလုပ္ေလနဲ႔ မီးပြင့္သြားမယ္။ မာနခဲမေလး။ ကိုယ့္မိဘနဲ႔ အဆင္ေျပမယ္။ အေပးအကမ္း ရက္ေရာမယ္။ အရာရာ ကိုယ့္သေဘာဘဲ။ အလုပ္ထြက္လုပ္ခ်င္လုပ္လိမ့္မယ္ အိမ္ေထာင္ကိစၥ မလစ္ဟင္းေစရဘူး။ မိန္းမရ ကံေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မိန္းမေနာက္တစ္ေယာက္ ရႈပ္ဖို႕မစဥ္းစားနဲ႔ ခံေနမွာမဟုတ္ပဲ တစ္ခါတည္ အၿပီး ျပတ္စဲၿပီး လွည့္မၾကည့္ဘဲ ကြဲပစ္လိုက္မွာ။ သေဘာထားႀကီးၿပီး ေခတ္မီေပမယ့္ ဒီကိစၥမ်ိဳးမွာ လံုးဝခြင့္မလႊတ္တက္ပါဘူး။

အႁကြင္း ၅ ။ ။ ကိုယ့္လူအိမ္ေထာင္က်မယ့္ အမ်ိဳးသမီးကေတာ့ ဆိုရွယ္ခပ္က်က်ထဲကပဲ။ အေတာ္ေခတ္ေရွ႕ေျပးမွာ၊ ဘိုဆန္မွာ။ ဝတ္တာစားတာက အစ ေခတ္စကားနဲ႕ေျပာရင္ ေဟာ့ေရွာ့ပ္ ေပါ့။ ကိုယ္နဲ႔တြဲသြားရင္ေတာင္ သူမ်ားကေငးၾကည့္ရေလာက္ေအာင္ စတုိင္လ္ အေတာ္က်မွာ။ ေခတ္မီတဲ႔ အျပင္အဆင္၊ မိတ္ကပ္၊ ႏႈတ္ခမ္းနီ၊ လက္သည္း ေျခသည္းနီနဲ႔ ေႁကြရုပ္ေလးေပါ့ဗ်ာ။ စူပါမားကတ္ႀကီး ေတြမွာ ခ်ိတ္ထားတဲ႔ ဟန္ျပမယ္ေတြနဲ႔ အၿပိဳင္ စတိုင္က် စမတ္က်က်ပဲ။ ရည္းစားမ်ားတာ လာမေျပာနဲ႔။ ကိုယ့္ေတာင္ သနာလို႔ယူထားတာ။ အိမ္ထဲမွာ ပိတ္ေလွာင္ထားဖို႔ေတာ့ စိတ္မကူးေလနဲ႔၊ လြတ္လပ္မႈကို ျမတ္ႏိုးၿပီး ကိုယ္ပိုင္အစြမ္း ကိုယ္ပိုင္ဟန္နဲ႔ ကိုယ္တိုင္ အလုပ္လုပ္ရမွ ေက်နပ္မွာ။ တစ္ခါတစ္ေလ“ရွင္ကေတာ္ေတာ္ ေခတ္ေနာက္က်တာပဲ၊ ေတာက်လိုက္တာ”စသျဖင့္၊ သူနဲ႔ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး ႏိုင္ငံျခားမွာ သြားအလုပ္လုပ္ဖို႔ ေျပာလြန္းလို႔ သြားရအံုးမွာ။ အေပါစားလံုးဝမသံုးဘူး၊ တံဆိပ္ဆိုလည္း အျမင့္စားမွ။ Branded ဆိုတဲ႔စကား ႏႈတ္ဖ်ားက ခ်မွာမဟုတ္ဘူး။ အိမ္မွာေတာ့ ထမင္းခ်က္ေကာင္းေကာင္းေတာ့ ခန္႔ထားဦး၊ တစ္ခါတစ္ေလ စိတ္ပါမွ သူက ခ်က္ေကၽြးမွာ။ သူနဲ႔စတြဲၿပီး အိမ္ေထာင္က်လို႔ ကိုယ္ေတာင္ ေဘာင္းဘီဝတ္၊ ေပါင္မုန္႕စားျဖစ္လာလို႔ လမ္းထြက္ရင္ေတာင္ သူငယ္ခ်င္းေတြက မွတ္မိမွာမဟုတ္ဘူးေနာ္။

အႁကြင္း ၆ ။ ။ ေမတၱာႀကီးမားလွတဲ႔ အမ်ိဳးသမီးနဲ႔ ရမွာ။ သူနဲ႔ ကိုယ္နဲ႕ အတြင္းသိ အစင္းသိ။ သူငယ္ခ်င္းလို မိတ္ေဆြလို ကတစ္ဆင့္“နင္”ရယ္“ငါ” ရယ္ကေန “ေမာင္”ရယ္“ကို” ရယ္ျဖစ္လာတာ။ သူနဲ႔ မရ ခင္ ကုိယ္ကလည္း ရည္းစားမ်ားမ်ား။ ဒါေတြသူသိၿပီးသား။ ဒီၾကားထဲ သူငယ္ခ်င္းလိုကေန မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ေရစက္ပါတယ္ဆိုရမလား မသိဘူး။တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦးသံေယာဇဥ္ေတြ လြန္ကဲၿပီး ခ်စ္ၾကမွာ။ ဆံုဖို႔အေရးလည္း ခက္ခက္ခဲခဲ ပဲ။ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး သူ႕ေမတၱာရိပ္ေအာက္မွာ အေတာ္တည္ၿငိမ္ သြားမွာ။ ဆိုး တိုင္ပင္၊ ေကာင္း တိုင္ပင္၊ ႏွစ္ေယာက္ စားအတူ၊ လာအတူ။ ဒီ မိန္းကေလးက ခ်စ္တတ္တယ္၊ သေဘာထားႀကီးတယ္။ ကိုယ့္အေပၚ နားလည္မယ္။ ကိုယ့္အသိုင္းအဝိုင္းနဲ႔ ညီၫြတ္မယ္။ ကိုယ္နဲ႔ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး သူလုပ္ေနတဲ႔ အလုပ္ကထြက္ၿပီး ကိုယ့္အလုပ္ကို ကူလိမ့္မယ္။ ႏွစ္ေယာက္ေပါင္းၿပီး စီးပြားႀကီး၊ လုပ္ငန္းႀကီးေတြ လုပ္ပါ။ တြဲဖက္ တကယ္ညီတာ။ သူ ခ်က္ထားတဲ႔ ဟင္းမွ စားေစခ်င္တာ။ တစ္ခါတစ္ေလ ေနမေကာင္းတဲ႔ ၾကားက ကိုယ့္အဝတ္ေတြ ဝင္ေလွ်ာ္၊ အျပင္သြားဖို႔ အဝတ္အစား စီစဥ္ေပးတာအစ၊ ေရခ်ိဳးၿပီး အိမ္ေနရင္းအဝတ္ေတာင္ သူ႕လက္နဲ႔ ထုတ္ေပးရမွ ေက်နပ္တာ။ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြ ေနာက္ေျပာင္ၾကလိမ့္မယ္
“မိန္းမနား တစ္ခ်ိန္လံုး ကပ္ေနတာပဲ”လို႔၊ စိတ္မဆိုးနဲ႔။ သူတို႔က ကိုယ့္ကို အားက်ေနတာ။

အႁကြင္း ၀ ။ ။ အေတာ္ေလးကို ထူးျခားတဲ႔ အိမ္ေထာင္ေရးကို ရပါလိမ့္မယ္။ ကိုယ္နဲ႔ ရတဲ႔ မိန္းမက ကိုယ့္ထက္ အသက္ႀကီးမယ္။ မမ နဲ႔ ေမာင္ေလး ေပါ့။ ဒါမွမဟုတ္ ဘာသာမတူ၊ လူမ်ိဳးကြဲ တစ္ခုခုျဖစ္မယ္။ ပညာျဖစ္ေစ၊ ဂုဏ္ျဖစ္ေစ၊ အသက္အရြယ္ျဖစ္ေစ မိမိ ထက္ႀကီးမွာ ျဖင့္ ေသခ်ာပါတယ္။ ကိုယ့္အေပၚအေတာ္ အလိုလိုက္မယ္။ စိတ္ခ်မွာလည္း မဟုတ္ဘူး။ အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္နဲ႔။ သိပ္ၿပီး အလွျပင္မွာပဲ။ အသက္ႀကီးတဲ႔သူကို အလွပ်က္လို႔ ပစ္သြားမွျဖင့္ ဆိုတဲ႔ မသိစိတ္ကေလးက စိုးမိုးေနမွာ။ ဒီစိတ္ကေလး သူ႕ရင္ထဲကေပ်ာက္သြားေအာင္ လုပ္ေပးရမွာ ကိုယ္ပဲေပါ့။ ကိုယ့္အေပၚမွာ မိခင္တစ္ေယာက္လို ငဲ႔ၫွာခ်စ္ခင္မယ္။ ဦးစားေပးမယ္၊ ကိုယ္ႏြဲ႕သမွ် ဒဏ္ခံမယ္။ တစ္ခုခု စိတ္အလိုမက်ရင္ မ်က္ရည္ေလးနဲ႔။ တစ္ကယ္ခ်စ္လို႔ ကိုယ့္ဘဝထဲ အခက္အခဲမ်ား ရင္ဆိုင္ၿပီး လက္တြဲလာတာကိုေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့နဲ႔ေပါ့။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္“မ”ရဲ႕ေမာင္ေလး ဘဝမွာ၊ ေအးခ်မ္းတဲ႔ ေမတၱာရိပ္ေအာက္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ႔ ဘဝေလးကို ထူေထာင္ရမွာပါ။ မိန္းကေလးက ေခတ္ပညာတက္။ ကိုယ့္အစြမ္း ကိုယ့္အစ နဲ႔ သူတစ္ပါးကို ဆရာလုပ္ အမိန္႔ေပးတဲ့သူမ်ိဳးေပါ့။

ဒီေဟာကိန္းေလးကိုဖတ္ၿပီး ကိုယ္တုိင္လည္းတြက္ၾကည့္၊ သူငယ္ခ်င္းေတြကိုလည္း ေဗဒင္ေဟာၾကည့္ေပါ့။ အိမ္က အေဖ၊ ဦးေလးေတာင္ ခ်န္မထားနဲ႔ တြက္ၾကည့္ၿပီး ေဟာကိန္းထုတ္လိုက္ပါဦး။

မမ တို႔အတြက္

ကဲကဲ ခ်စ္မမတို႕ ခ်စ္ညီမေလး တို႕ေရ၊ ေရွးထံုးလည္း မပယ္နဲ႔ ေစ်းသံုးလည္း မလြယ္နဲ႔ တဲ႔။ ဒါေလးက ဆရာ စံ-ဇာဏီဘို ရဲ႕နည္းေလး။ ဒီေဗဒင္ေလးက အမ်ိဳးသမီးေတြအတြက္ သီးသန္႔ပါ။ အရြယ္ေရာက္တဲ႔ မိန္းကေလးေတြအစ အရြယ္လြန္အပ်ိဳႀကီးေတြအဆံုး ခ်စ္စကား ကမ္းလွမ္းလာတာ၊ေမတၱာရွိေၾကာင္းေျပာလာတာ၊လက္ထပ္ခြင့္ပန္လာတာေတြ ရွိပါလိမ့္မယ္။ ရင္ခုန္ရတာ တစ္ဖက္၊ ၾကည္ႏူးရတာ တစ္မ်ိဳး ေနာက္ဆံုး ကိုယ့္ကိုတကယ္ခ်စ္တာမွ ဟုတ္ရဲ႕လားဆိုတဲ႔ စိုးရိမ္စိတ္က ေပၚလာစၿမဲေပါ့။ ဒီပညာေလးက လြယ္ပါတယ္ ဒါေပမယ့္ ေလွ်ာ့မတြက္နဲ႔ တကယ္မွန္တာ။ တကယ္ခ်စ္မခ်စ္ တြက္စစ္ၾကည့္မယ္...။ ယံုတာ မယံုတာ အပထား ...၊ စမ္းၾကည့္ေပါ႔ ..... ေနာ့္....။

ဒီနည္းက ခ်စ္ေရးဆိုခ်ိန္ကို အဓိကထားၿပီး ျပန္အေျဖမေပးခင္ ခ်ိန္ဆႏိုင္ေအာင္ ေပးထားတာပါ။ ခ်စ္သူရွိၿပီးသား လူေတြနဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး တြက္ခ်က္ခ်င္ရင္ တစ္ဖက္သူ ကိုယ့္ကိုခ်စ္စကားေျပာခဲ႔တဲ႔ အသက္နဲ႔ ခ်ိန္ၿပီး တြက္ပါ။

အဆင့္ (၁)
ကိုယ့္ကိုခ်စ္စကားေျပာလာတဲ႕သူရဲ႕ နာမည္အျပည့္အစံုကို ေဗဒင္သခ်ၤာဂဏန္းေတြ အျဖစ္ေျပာင္းပါ။ အကၡရာ နဲ႔ ဂဏန္းတြဲျပထားပါတယ္
“ဗ်ည္”ကိုသာ ယူရပါမယ္။

အမည္ဗ်ည္းအကၡရာ = ေဗဒင္သခ်ၤာဂဏန္း
အ၊ ဥ၊ ၾသ = ၁
က၊ ခ၊ ဂ၊ ဃ၊ င = ၂
စ၊ ဆ၊ ဇ၊ စ်၊ ည = ၃
ယ၊ ရ၊ လ၊ ဝ = ၄
ပ၊ ဖ၊ ဗ၊ ဘ၊ မ = ၅
သ၊ ဟ = ၆
တ၊ ထ၊ ဒ၊ ဓ၊ န = ၇
ဥပမာ-ကိုေအာင္ေက်ာ္ေဌးဆိုပါစို႕( ေရွ႕က ေမာင္၊ ကို၊ ဦး) စတာေတြကို ဖယ္လိုက္ပါ။
ေအာင္ေက်ာ္ေဌး
= အ + က+ ဌ
= ၁ + ၂ + ၇
= ၁၀
ဒီသေဘာပါပဲ၊ အျခားအမည္ေတြလည္း ဒီသေဘာအတိုင္းပါပဲ။

အဆင့္ (၂)
ေနာက္ၿပီး ကိုယ္ေရာက္ေနတဲ႔ အသက္၊ ကိုယ့္ရဲ႕ေမြးနံ သခ်ၤာဂဏန္းနဲ႔ ေပါင္းပါ။
တနဂၤေႏြ = ၁
တနလၤာ = ၂
အဂၤါ = ၃
ဗုဒၶဟူး = ၄
ၾကာသပေတး = ၅
ေသာၾကာ = ၆
စေန = ၇

ဥပမာ - မိမိရဲ႕အသက္က ၂၅ ႏွစ္ထဲေရာက္ေနၿပီ။ ဒီေနရာမွာ အသက္ ၂၄ ႏွစ္ျပည့္ၿပီးတာနဲ႔ ၂၅ ႏွစ္ထဲေရာက္ေနၿပီလို႔ ယူဆရမွာပါ။ မိမိက ၾကာသာပေတးေန႕ေမြးတယ္ဆိုပါစို႕
ခ်စ္ေရးဆိုခံရသူ၏အသက္ = ၂၅
ခ်စ္ေရးဆိုခံရသူ၏ေမြးနံသခ်ၤာ= ၾကာသာပေတး = ၅
အသက္+ေမြးနံသခ်ၤာ = ၂၅ + ၅ = ၃၀

အဆင့္(၃)
ခ်စ္ေရးဆိုသူ (အဆင့္၁) ကရလဒ္နဲ႔၊ ခ်စ္ေရးဆိုခံရသူ (အဆင့္ ၂) က ရလဒ္ ႏွစ္ခုေပါင္းၿပီး ၇ ( ခုႏွစ္ ဂဏန္းပါ ရေကာက္ မဟုတ္)နဲ႔ စားပါ။ အႁကြင္းရွာပါ။
အဆင့္ ၁ ရလဒ္ = ၁၀
အဆင့္ ၂ ရလဒ္ = ၃၀
၂ ခုေပါင္း = ၁၀ + ၃၀ = ၄၀
၄၀ ကို ၇ နဲ႔ စားပါက ရေသာအႁကြင္းမွာ ၅ ျဖစ္ပါတယ္။

အႁကြင္း ၁ မွ ၀ အထိ အေဟာေလးေတြကို ေရးေပးထားပါတယ္။ ဖတ္ၾကည့္ပါ။ ဒီအေဟာေလးေတြကိုက်က္ထားၿပီး သူငယ္ခ်င္းမ်ားကိုလည္း ေဟာေပးလိုက္ပါဦး။ ခ်စ္စကားေျပာသူ တစ္ေယာက္ထက္မက တစ္ခါတစ္ေလ ႏွစ္ေယာက္ သံုးေယာက္ေလာက္ တစ္ၿပိဳင္တည္း ေနာက္ပိုးရင္လည္း သူတို႔နာမည္ေလးေတြနဲ႔ တြက္ၾကည့္ပါ။ ၿပီးေတာ့ ေနာက္ဆံုးရလာတဲ႔ အႁကြင္းကိုၾကည့္ၿပီး လိုရာသံုးေပေတာ့။

အေျဖမ်ား...

အႁကြင္း ၁ ။ ။ သူ႕စကားကေတာ့ မွန္ပါတယ္။ တကယ္ခ်စ္ေနတာပါ။ ဒါေပမယ့္ လက္ထပ္တဲ႔အထိ ကိုယ့္အေပၚမွာ မစဥ္းစားေသးဘူးေနာ္။ လက္ထပ္မယ္လို႔ေျပာလာရင္လည္း အေပၚယံေျပာတာ။ တကယ္လက္ထပ္ႏိုင္တဲ႔ အေျခအေန လတ္တေလာ သူ႕မွာ မရွိေသးဘူး။ သူ႕မွာ ေျဖရွင္းစရာ၊ ရင္ဆိုင္စရာ မိဘအသိုင္းအဝိုင္းၾကားထဲကေန ခ်စ္ေနရတာ။ ခ်စ္သူဘဝ တြဲသြား တြဲလာ အေဖာ္ ေနနဲ႔ေတာ့ ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အိမ္ေထာင္ဖက္ေတာ့ ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ေသခ်ာေပါက္ပါပဲ။ ခ်စ္တိုင္းလည္းမညား ဆိုတဲ႔စကားကို သတိရပါ။

အႁကြင္း ၂ ။ ။ ဟန္က်တာပဲ။ သူ႕အခ်စ္က တကယ့္ကို စံတင္ရမွာပါ။ သူတကယ္ ကိုယ့္ကိုခ်စ္ေနတာ။ သနားဖို႔ေကာင္းပါတယ္။ သူ႕ဘဝ၊ သူ႕အခ်စ္၊ သူ႕ေမတၱာ၊ သူ႕သစၥာ အားလံုး ကိုယ့္ကိုပံုေပးၿပီး အေျဖတံု႔ျပန္မႈကို တကယ္ ေမ်ာ္လင့္ေနတာ။ သေဘာက်ေလာက္တဲ႔ အေနအထား၊ ကိုယ္လိုလားတဲ႔ အေျခအေနမ်ိဳးရွိရင္ လက္ခံသင့္တဲ႔သူပါ။ တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္ေနာ္ သူက ကိုယ့္ကို တကယ္ခ်စ္၊ တကယ္ျမတ္ႏိုး၊ တကယ္လက္ထပ္မယ္ ပဲေျပာတာ၊ ကိုယ္က ျပန္မခ်စ္လည္း ရပါတယ္၊ ကိုယ္ကမစဥ္းစားေသးဘူး ဆိုရင္လည္း သူက ေနာက္ဆုတ္သြားမွာပါ။ အေႏွာင့္အယွက္ မေပးပါဘူး။

အႁကြင္း ၃ ။ ။ ဒီစကားမ်ိဳး ရွင္ေျပာခဲ႔တာ မ်ားၿပီထင္ပါရဲ႕၊ ကၽြန္မက နံပါတယ္ဘယ္ေလာက္လဲ ဟင္.. လို႔သာ ေမးလုိက္ပါေတာ့။ မ်က္ႏွာမ်ား တဲ႔သူပဲ၊ ကိုယ့္ကို သေဘာက်၊ တြဲခ်င္ေနတာပဲ ရွိပါတယ္။ ေလးေလးနက္နက္ခ်စ္တဲ႔ အေနအထားေတာ့ မဟုတ္ဘူေနာ္။ လက္ထပ္ေပါင္းသင္းဖို႔ ေနေနသာသာ၊ ေရရွည္ခ်စ္ပါ့မလားေတာင္ မသိ။ ကိုယ္ကလက္ခံမိရင္ ကိုယ့္အျပင္ သူ ေနာက္တစ္ေယာက္နဲ႕ တြဲတာတို႔၊ ကိုယ့္ကို ပစ္ထားလုိက္၊ ျပန္လာလိုက္ နဲ႔ ခ်စ္တမ္းကစားတာတို႔ လုပ္ဦးမွာ။ သူ႕ကိုခ်စ္ေနမိရင္ေတာင္ အသည္းမွာ အသည္းကြဲ ကာကြယ္ေဆး ထိုးၿပီးမွ ခ်စ္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ကမၻာမွာ အသည္းကြဲကာကြယ္ေဆး မရွိေသးဘူးေနာ္။ မစဥ္းစားတာပဲေကာင္းပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္း အဆင့္ေလာက္နဲ႔ မိတ္ေဆြအေနအထားေလာက္နဲ႔ပဲ ထားဖို႕ တန္ပါတယ္ေလ။

အႁကြင္း ၄ ။ ။ တကယ္ခ်စ္ေနတာပါ။ အတည္ေျပာေနတာပါ။ ကိုယ့္ကိုျမတ္ႏိုးေနတာမွ သဲသဲလႈပ္ပဲ။ ကိုယ့္အတြက္ဆို ဘာကိုရင္ဆိုင္ရေစ ခိုင္ၿမဲတဲ႔ အခ်စ္နဲ႔ ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုး တစ္သက္တာ လက္တြဲမယ့္သူပါ။ သူက စကားနည္းတယ္။ ဒီေမတၱာစကားေျပာဖို႔ေတာင္ ေတာ္ေတာ္ အရွိန္ယူရပံုပဲ။ ကိုယ့္အေပၚ သူတက္အားသေလာက္ တင့္တင့္တယ္တယ္ ထားမွာ အမွန္ပါပဲ။ သေဘာက်ရင္ စဥ္းစားဖို႔ တကယ္ေကာင္းတဲ႔ သူေပါ့။ သူ႕ဝန္းက်င္၊ သူ႕အသိုင္းအဝန္း၊ သူ႕အေနအထားေတြကို မိန္းကေလးပီပီ ထည့္တြက္ဦး။ အခ်စ္ဘက္ကေတာ့ အမွတ္ျပည့္ေပးထားတယ္။ ကိုယ့္သေဘာ ကိုယ့္အလို တကယ္လိုက္ၿပီး၊ ကိုယ့္မ်က္ႏွာ အၫႈိးမခံရေအာင္ သူ႕ဘက္က တကယ္ေဆာင္ရြက္ ျဖည့္ဆည္းေပးမွာပါ။ သူ႕အခ်စ္ကို လက္ခံလို႔ ရပါတယ္။ သူ႕ဘက္က လက္ထပ္ဖို႔ ေသခ်ာပါတယ္။ ကိုယ္ကေတာ့ အခ်ိန္ယူ စဥ္စားၿပီး ဆံုးျဖတ္ေပါ့။

အႁကြင္း ၅ ။ ။ သူကိုယ္တုိင္ဒီစကားေျပာတာေသခ်ာရဲ႕လား ဆိုတာေတာင္ သူ႕သေဘာသူ မသိႏိုင္ဘူး။ တစ္ခါတစ္ေလ ကိုယ့္ကိုခ်စ္လိုက္၊ တစ္ခါတစ္ေလ ကိုယ့္ကိုေမ့ထားလိုက္ လုပ္မွာပါ။ ရည္းစားစကားေျပာ၊ ခ်စ္ခြင့္ပန္ၿပီး ဒီစကားပဲ သူမေျပာသလိုလို၊ တစ္ခါေလာက္ေျပာၿပီး ကိုယ္ကမူၿပီး အခ်ိန္ဆြဲထားရင္ ၾကားထဲမွာ ထပ္အေျဖေတာင္းမွာေတာင္ မဟုတ္ဘူး။ သူက တကယ္ခ်စ္တတ္သူမွ ဟုတ္ရဲ႕လား။ သူ႕ရင္ထဲမွာ အသည္းႏွလံုးေရာ ရွိရဲ႕လားဆိုတာ ေလ့လာစို႕။ သူ႕စိတ္၊ သူ႕ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔ ကိုယ္နဲ႔ အဆင္ေျပပါ႔မလား ေတြးၾကည့္ေပါ့။ ျငင္းစရာ မရွိေလာက္ေအာင္ ျပည့္စံုလို႔၊ ကိုယ္ကေနသာ ခ်စ္ေနၿပီး မဆြတ္ခင္ကသာ ၫြတ္ခ်င္ခ်င္ျဖစ္ၿပီး သူလာေျပာတာနဲ႔ အေျဖေပးခဲ့ မိရင္ေတာင္ လက္ထပ္ဖို႔ကိုေတာ့ အခ်ိန္ေလး ယူပါဦး။

အႁကြင္း ၆ ။ ။ တကယ္ေကာင္းတဲ႔သူဆိုတာ သတ္မွတ္လုိက္ပါ။ သူ႕ေမတၱာက တကယ္တည္ၿငိမ္ပါတယ္။ ကိုယ္မွတစ္ပါး တစ္ျခားတစ္ေယာက္ထားမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ၿပီးခဲ႔တဲ႔ အတိတ္မွာ ဘယ္ေလာက္ရႈပ္ရႈပ္၊ ကိုယ္နဲ႔က်မွ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ျဖစ္မွာ။ အသက္ေနအထား၊ ျဖတ္သန္းရတဲ႔ ဝန္းက်င္အေနအထားခ်င္း မတူညီမႈေတြၾကားထဲမွ ေပါက္ဖြားလာတဲ႔ အခ်စ္စစ္။ တကယ္လက္ထပ္သင့္တဲ႔သူေပါ့။ သူက သိပ္ခ်စ္တ္္သူ။ ကုိယ့္အလို တကယ္လိုက္မွာ။ ရည္ရွည္တည္ၿမဲပါတယ္။ True Love လို႔ အေနာက္တိုင္းမွာ ေခၚတဲ႔ အခ်စ္မ်ိဳးေပါ့။ ကိုယ့္မိဘ ကိုယ့္အသိုင္းအဝန္းနဲ႔ သူ႕အသိုင္းအဝန္းပါ စပ္ဟပ္လို႕ရရင္ေတာ့ ေကာင္းၿပီသာ ေအာက္ေမ့ေပေတာ့။

အႁကြင္း ၀ ။ ။ ဒါဆိုရင္ေတာ့ မဟန္ပါဘူး။ ကန္ေတာ့ဆြမ္းပဲလို႕သာေျပာလိုက္ပါေတာ့။ သူ႕အခ်စ္နဲ႔ ကိုယ္နဲ႔ မထိုက္တန္ပါဘူး။ ဟိုမရွင္း ဒီမရွင္း နဲ႕ အရႈပ္ထုပ္ထဲ ကိုယ့္ပါဆြဲထည့္ေနတာ။ သူ႕ကိုသြားႁကိုက္မိလို႔ကေတာ့ ငါးပါးေမွာက္ၿပီသာမွတ္။ ေရွးစကား ေလးမွတ္မိေသးတယ္၊ ဒူးနဲ႔ မ်က္ရည္ သုတ္ေနရမယ္ဆိုပဲ။ သူ႕ခ်စ္စကားကလည္း မဟန္၊ ခ်စ္ေရးဆိုပံုကလည္း တစ္မ်ိဳးႏွင့္ မလည္မဝယ္ မိန္းကေလးမ်ားဆိုရင္ေတာ့ က်ားေရွ႕ေရာက္တဲ႔ သမင္ပ်ိဳေလး ျဖစ္သြားမယ္။ ပညာ ပါပါနဲ႔သာ ဖယ္ထုတ္လိုက္ပါ။ ေယာင္လို႔ေတာင္ သြားမတြဲေလနဲ႔၊ ယူလို႕လည္းမေကာင္း၊ မယူမိရင္လည္း ေနာက္ လုိက္ေႏွာင့္ယွက္ ဒုကၡေပးၿပီး အယွက္ခြဲမယ့္ သူေပပဲ။ အလိမၼာေလးနဲ႔ ျငင္းလိုက္ပါ။

ဒီနည္းက ခ်စ္ေရးဆိုခ်ိန္ကို အဓိကထားၿပီး ျပန္အေျဖမေပးခင္ ခ်ိန္ဆႏိုင္ေအာင္ ေပးထားတာပါ။ ခ်စ္သူရွိၿပီးသား လူေတြနဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး တြက္ခ်က္ခ်င္ရင္ တစ္ဖက္သူ ကိုယ့္ကိုခ်စ္စကားေျပာခဲ႔တဲ႔ အသက္နဲ႔ ခ်ိန္ၿပီး တြက္ပါ။

ဘဝ နဲ႔ အေလာသံုးဆယ္

ငွက္ကေလး ပ်ံသန္းသြားၿပီ.... ျပန္ေရာက္လာခ်ိန္ ရွိအံုးမွာပါ
အပင္ငယ္ေလး ၫိႈးႏြမ္းသြားတယ္..... ျပန္လည္စိမ္းလန္းဖို႕ ရွိလာမွာပါ
ဒါေပမယ့္... ငါတို႕ရဲ႕ေန႔ရက္ေတြ ဘာလို႕မ်ား ျဖတ္သန္းၿပီးတာနဲ႕ တစ္ခါထပ္ၿပီး ျပန္မရႏိုင္ေတာ့တာလဲ??
တစ္စံုတစ္ေယာက္က ခိုးယူသြားတယ္ပဲထား.... ဘယ္သူမ်ားလဲ ?? ဘယ္မွာမ်ားဖြက္ထားခဲ႕သလဲ ??
သူတို႕ကိုယ္တုိင္ထြက္သြားၾကတယ္ပဲထား..... ခုဘယ္ေတြမ်ားေရာက္ေနၾကသလဲ??

ငါ့အတြက္ ေန႔ရက္ ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား ေပးထားတယ္ဆိုတာ မသိပါဘူး.. ဒါေပမယ့္ ငါ့လက္ထဲမွာ တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ ေလွ်ာ့ပါးလာေနၾကတယ္။ တိတ္တဆိတ္အတြင္းမွာပဲ ငါ့လက္ထဲမွာ ရက္ေပါင္း ၈၀၀၀ ေက်ာ္ ျဖတ္သန္းသြားၿပီးပါၿပီ။ အပ္ထိပ္က ေရစက္ကေလး ပင္လယ္ထဲ တစ္စက္ၿပီးတစ္စက္ က်ေနသလိုပါပဲ၊ ငါ့ေန႕ရက္ေတြလည္း အခ်ိန္ရဲ႕ စီးဆင္းမႈထဲ တစ္ရက္ၿပီးတစ္ရက္ စီးဆင္းသြားၾကတယ္။ အသံမဲ႕၊ ပံုရိပ္မဲ႕။ ေခၽြးတဒီးဒီး၊ မ်က္ရည္ တလိမ့္လိမ့္... ငါ တားဆီးမထားေတာ့ပါဘူး။

သြားသူေတြလည္း သြားကုန္က်ပါၿပီ၊ ေရာက္လာသူေတြလည္း လာေနၾကဆဲ...။ ထြက္သြားျခင္းနဲ႕ ေရာက္ရွိလာျခင္းၾကား ဘာလို႕မ်ား“ေလာ” ေနၾကမလဲ။မနက္မိုးလင္း ငါႏိုးထတဲ႔အခ်ိန္ အခန္းထဲမွာ ေနေရာင္ေလးေတြ ဟိုဟိုဒီဒီ ျဖာဆင္းေနၾကတယ္။ ေနေရာင္ျခည္မွာလည္း ေျခေထာက္ပါတာပါပဲလား !!! တိတ္တဆိတ္ေလးနဲ႕ မသိမသာေလးေရြ႕လ်ားသြာေနၾကတယ္။

လက္ေဆးေနတဲ႔အခ်ိန္မွာလည္း... အခ်ိန္ေတြလည္း ေရနဲ႔အတူ လက္ေဆးခြက္ေလးထဲမွာ ကုန္ဆံုးျဖတ္သန္းသြားၾကတယ္။ ထမင္းစားခ်ိန္လည္း ထမင္းပန္းကန္ေလးထဲ အခ်ိန္ေတြကလည္း လိုက္ပါကုန္ဆံုးသြားၾကတာပဲ။တိတ္တဆိတ္
ၿငိမ္သက္ေနခ်ိန္ေတြမွာလည္း တို႔ရဲ႕မ်က္ဝန္းတစ္စံုရဲ႕ေရွ႕ကပဲ ျဖတ္သန္းသြားၾကေလရဲ႕။ ကၽြႏ္ုပ္စိတ္ထဲမွာေတာ့ သူတို႔ျဖတ္သန္း
မႈႏႈန္းက သိပ္ကိုျမန္ဆန္လြန္းလွတယ္ လို႔ခံစားလာရတယ္....။ လက္ေတြကို ဆန္႔ထုတ္ၿပီး ကာဆီးမႈ၊ ဖမ္းယူမႈေတြျပဳလုပ္ေနခိုက္၊ အဲဒီ ကာဆီး၊ဖမ္းယူမႈေတြလုပ္ေနတဲ႔လက္နားကပဲ ျဖတ္သန္းသြားၾကျပန္တယ္။ မိုးေမွာင္ခ်ိန္ ငါအိပ္ယာထဲ လဲေနခိုက္၊ ငါ့ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ဆီကေန
ပဲ ပိုၿပီး ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ျဖတ္ေက်ာ္ပ်ံသန္းသြားၾကတယ္။ ငါ့မ်က္ဝန္းတစ္စံု ျပန္ဖြင့္ၿပီး ေနမင္းနဲ႔ ျပန္ေတြ႕ခ်ိန္... ေအာ္ ေန႔တစ္ရက္ကကုန္
ဆံုးသြားခဲ႔ၿပီးျပန္ၿပီေပါ့။ ငါမြန္းက်ပ္မႈကို မ်ိဳသိပ္ထားတယ္.. သို႔ေပမယ့္ ေရာက္ရွိလာတဲ႔ ေန႔ရက္သစ္ရဲ႕ ပံုရိပ္ကလည္း ထပ္၍ မြန္းက်ပ္မႈ ေတြကေနပဲ စတင္ေက်ာ္ျဖတ္ၾကတယ္။

ပ်ံသန္းေနသလိုလ်င္ျမန္စြာကုန္ဆံုးေနတဲ႔ ေန႕ေတြထဲ၊ လူေတြအေျမာက္အမ်ားရွိေနတဲ႔ ကမၻာႀကီးေပၚ ငါဘာမ်ား လုပ္ႏိုင္သလဲ ?? ေခါက္တုန္႔ေခါက္ျပန္ လြန္းဆန္တာနဲ႔ပဲ ၿပီးသြားတာပါပဲ၊ ကေရာေသာပါး နဲ႔ပဲ ၿပီးသြားတာပါပဲ။ ရက္ေပါင္း ၈၀၀၀ ေက်ာ္ရဲ႕ အေလာသံုးဆယ္ၾကား.. ေခါက္တုန္႔ေခါက္ျပန္ လြန္းဆန္ခဲ႔တာအျပင္ ငါ့အတြက္ဘာမ်ား ထင္က်န္တာရွိအံုးမလဲ ?? ငါဟာ ကမၻာေပၚကို ဗလာတီးနဲ႔ ေရာက္ရိွလာခဲ႔တယ္၊ မ်က္စိတမွိတ္အတြင္းမွာပဲ ဗလာတီးနဲ႔ ျပန္သြားရအံုးမွာပဲထားပါအံုး... ဒါဟာတရားပါ့မလား ?? ငါဘာေၾကာင့္မ်ား ဒီအတိုင္း အေလာသံုးဆယ္နဲ႔ ၿပီးသြားရမွာတဲ႔လဲ ........??

ေက်ာင္းမွာဖတ္ခဲ႔ရတဲ႔ စာေလးထဲကပါ... ဘာသာျပန္တာ အဆင္မေခ်ာရင္ သည္းခံၿပီး ဖတ္ၾကပါေနာ္..

သူငယ္ခ်င္းတို႕အတြက္ပါ...

Smile = value to your Face


သူငယ္ခ်င္း ျဖဴစင္စြာၿပံဳးလိုက္ပါ

Love = value to your Heart


သူငယ္ခ်င္း ေလးနက္စြာခ်စ္ပါ

Respect = value to your Behaviour


သူငယ္ခ်င္း ကိုယ့္ကိုယ္ကိုရိုေသေလးစားပါ၊ သူမ်ားကိုလည္း ရိုေသေလးစားပါ

Study = value to your Future


သူငယ္ခ်င္း ေလ့လာသင္ယူပါ၊ ေတြးေတာစဥ္းစားပါ

Friendship = value to your Life




သူငယ္ခ်င္း မင္းကငါ့ဘဝအတြက္ တန္ဖိုးႀကီးမားမႈ တစ္ခုပါပဲ

ကိုယ့္သမိုင္းကိုယ္ေရးလိုက္ပါ၏

ညတုန္းက အိပ္မက္ထဲမွာ အရမ္းေပ်ာ္လိုက္၊ အရမ္းေၾကာက္လိုက္၊ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ေတြ႕လိုက္နဲ႕ ဟိုေရာက္ဒီေရာက္အိပ္မက္တစ္ခုမက္
လို႕ မိုးလင္းေတာ့ ပထမဆံုး ဖုန္းကိုျပန္စစ္ရပါၿပီ ဖုန္းဆက္မရလို႔ ဝိုင္းဆဲေနလို႔မ်ား ကေယာင္ေခ်ာက္ခ်ားနဲ႔ ဒီအိပ္မက္ မက္တာလားေပါ့၊
Miss call ဟူ၍တစ္ခုမွမရွိ၊ ဒါနဲ႔ ကြန္ပ်ဴတာကိုဖြင့္ စာတိုက္ပံုးကိုအေျပးေလးစစ္လိုက္ေသးတယ္ ဘယ္သူေတြမ်ား ဝိုင္းေမတၱာပို႕ထားမလဲ
လို႔ ၊ စာတိုက္ပံုးေလးလည္း ပံုမွန္ပါပဲ။ ဒါနဲ႔ ေတာ္ပါေသးတယ္ဆိုၿပီး ေရမိုးခ်ိဳးလိုက္ေသးတယ္ၿပီးမွဘေလာ့ဂ္ေလးကိုလည္း ဖြင့္လိုက္ေရာ
.. ေအာ္ .. မိပါၿပီ တရားခံ ဘိုးဘိုး(ရိန္းဘိုး) နဲ႔ ကိုဦး ပါရွင္။ ႏွစ္ေယာက္သား တစ္ၿပိဳင္တည္း Tag မွေတာ့ အိပ္မက္က ဒီေလာက္ေတာ့ရွိေတာ့မွာေပါ့...
သူမ်ားေတြက“တက္”ၿပီးမွေတာ့၊ ေဟး.. မတက္နဲ႔ ျပန္ဆင္းလို႕လည္းေအာ္လို႔ မျဖစ္ေခ်ဘူးေလ.. ဟဲဟဲ ။
ကဲကဲ သူမ်ား“တက္”သလိုပဲ လိုက္တက္ပါေတာ့မယ္။

ကိုယ့္ရဲ႕နာမည္ ....... သဥၨာ
ကိုယ့္ရဲ႕သူငယ္ခ်င္းေတြကဒီလိုေခၚတယ္ ....... သဥၨာ၊တယ္ရင္း၊ အရူးမ၊ ဘီလူးမ။
ဒီမွာေနပါတယ္ ....... TW
ကိုယ့္ဆီဖုန္းဆက္ခ်င္ရင္ ....... 0989 --- --- ကိုဆက္လိုက္ေပါ့

“ကိုယ့္ရဲ႕အႀကိဳက္ဆံုးေတြက”
အေရာင္ဆိုရင္ ...... အျဖဴေရာင္၊ အျပာေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလး
အဝတ္အစားဆိုရင္ ....... အမ်ားအားျဖင့္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီနဲ႕ တတ္တတ္ႁကြႁကြေလး၊ တစ္ခါတစ္ရံေတာ့ လွလွ၊ပပ ေလးေပါ့ေနာ္ ..:P
အစားအစာဆိုရင္ ....... ခ်ဥ္ခ်ဥ္၊ စပ္စပ္
ပစၥည္းဆုိရင္ ....... စာအုပ္ နဲ႕ ဖိနပ္
သီခ်င္းဆိုရင္ ....... ခံစားခ်က္နဲ႕ တည့္သြားရင္ရၿပီ (သီခ်င္းႀကီးမပါ)
စာေရးဆရာ ....... ဆရာေအာင္သင္း၊ အတၱေက်ာ္၊တာရာမင္းေဝ
စာအုပ္ ....... ေျဖေတြးေလးမ်ား၊ အေမြ။
Life style ....... ေႏြးေႏြးေထြးေထြး၊ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္၊ညီညီညြတ္ညြတ္
ကိုယ္ရဲ႕ဝါသနာ ....... စာအုပ္ဖတ္မယ္၊ သီခ်င္းနားေထာင္မယ္၊ ေရကူးမယ္၊ ပ်က္ေနတဲ႔ပစၥည္းေတြကို ကလိမယ္ (အေကာင္းေတြကို ကလိရင္ ပ်က္သြားႏိုင္ပါသျဖင့္)
အလိုခ်င္ဆံုးလက္ေဆာင္ ....... စစ္မွန္တဲ႔ ခင္မင္မႈ၊ စိတ္ရင္းနဲ႔ ေျပာတဲ႕အားေပးစကား။
ကိုယ့္ရဲ႕အခ်စ္ဆံုးသူက ....... ကိုယ့္ကိုကိုယ္ပါ
ကိုယ့္ရဲ႕အေလးစားဆံုးသူက ....... အေဖ နဲ႕ အေမ ေပါ့
ကိုယ့္ရဲ႕အခင္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းက ....... မ်ားေတာ့မမ်ားပါဘူး၊ နည္းလည္းမနည္းဘူး
ကိုယ့္ကိုအမ်ားဆံုးနားလည္မႈေပးႏိုင္သူက ....... ရွိခ်င္လည္း ရွိမွာေပါ့နာ္... ရွိခ်င္မွလည္း ရွိမယ္။
ကိုယ့္ရဲ႕အမုန္းဆံုးသူက ....... မိုးေရထဲလမ္းေလွ်ာက္ေနတုန္း ကိုယ့္ကို ဗြက္စင္ေအာင္ကားေမာင္းသြားတဲ႕သူ၊ ေျပာလို႕ေျပာတာမဟုတ္ဘူူး ေတာ္ေတာ္မုန္းတာ..
ရင္အခုန္ဆံုးအခ်ိန္ ....... ကစားကြင္းမွာ ေကာင္းကင္ရထားစီးရင္ ရထားစထြက္တဲ႔အခ်ိန္။ ရင္ေတာ္ေတာ္ခုန္တာ..
အေၾကာက္ဆံုးအခ်ိန္ ....... ဘာလုပ္ရမွန္းမသိေတာ့တဲ့အခ်ိန္...
အေပ်ာ္ဆံုးအခ်ိန္ ....... ငယ္ငယ္တုန္းက ေက်ာင္းမွာ အရမ္းဆိုးတဲ႔ ဆရာရဲ႕ ခ်ီးက်ဴးစကားၾကားရတုန္းက။
အမွတ္တရေန႔ ....... 25.12.2006 (ခရစၥမတ္ေန႔တစ္ေန႔)
ဆုေတာင္းတိုင္းသာျပည့္မယ္ဆိုရင္ ....... မ်ားမ်ားမေတာင္းပါဘူး ၃ ခုေလာက္ပါပဲ။
အခ်စ္ဆိုတာ ....... တကယ္ကို ေလးနက္ပါတယ္
အမုန္းဆိုတာ ....... မရွိေလ ေကာင္းေလပဲ
အလြမ္းဆိုတာ ....... အေလးအနက္ထားခဲ့မႈ အတိုင္းအတာကို ေဖာ္ျပတဲ႔ ေဖာ္ေကာင္ေပါ့။ ( မီးတို႔ကေတာ့ ဘိုးဘိုးလိုမဟုတ္ မအားလည္း လြမ္းမွာပဲ.. ဟဲဟဲ)
သံေယာဇဥ္ဆိုတာ ....... ကိုယ္မသိ္ေအာင္ ကိုယ့္ကို ခ်ည္ေႏွာင္လိုက္တဲ႔ႀကိဳး။
ဘဝဆိုတာ ....... စိန္ေခၚမႈေတြ နဲ႔ စိတ္ကို ႏိုးၾကား၊လႈပ္ရွားေနေစတဲ့ေနရာ
သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ ....... ေအးအတူ၊ ပူအမွ် တဲ႔
ခ်စ္သူဆိုတာ ....... ကိုယ္လမ္းေပ်ာက္ေနရင္ သူလမ္းျပမယ္၊ သူလဲက်ရင္ ကိုယ္တြဲကူမယ္။
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဒီလိုထင္တယ္ ....... နည္းနည္းေပါေၾကာင္ေၾကာင္ႏိုင္ေပမယ့္ မဆိုးပါဘူး :D
ကိုယ့္ရဲ႕လက္ဆြဲေဆာင္ပုဒ္က ....... ဆို.. ခဲ ေစ၊ ၿမဲ ေစ ။
အေျပာခ်င္ဆံုးစကားတစ္ခြန္း ....... ေျပာျပဘူး.. လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ေလ...

ကဲကဲ ဘယ္သူ႕ကိုျပန္“တက္”ရရင္ေကာင္းမလဲ..??
လာထား.. ၾကယ္စင္သစ္(ေဝသန္သရာ)ေရ၊ ေရးေပအံုးေတာ့ ....

ၾကယ္စင္သစ္ရဲ႕စာမ်က္ႏွာ